سنجش ریسک کنشهای متقابل زیرساختی در مقیاس منطقه ای با استفاده از مدل DANP (نمونه موردی: استان یزد)

امروزه برهم کنش ها و وابستگی های میان زیرساخت ها در مقیاس های منطقه ای در کنار مزایا و بهره های فراوانی که در تامین خدمات مورد نیاز یک جامعه دارد، مسیله امنیت و حفاظت از آنها را بیش از پیش دشوار ساخته است. بنابراین شناخت برهم کنش های شبکه های زیرساختی و روابط پیچیده بین سیستم های زیرساختی، در راستای جلوگیری از شکست های آبشاری و وقوع بحران های گسترده در سطح منطقه ای، بیش از پیش احساس می شود. در همین راستا پژوهش حاضر با بهره گیری با روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از مدل DANP به سنجش برهم کنش های زیرساختی در استان یزد، به عنوان یکی از استان های مهم در عمق استراتژیک کشور، مبادرت نموده است. نتایج حاصله از این پژوهش نشان می دهد زیرساخت های حوزه انرژی استان به جهت ماهیت و کارکرد آن در جامعه، هم دارای برهم کنش های بیشتری بوده و هم میزان ریسک آنها بیشتر می باشد؛ به طوری که در رابطه با تهدیدات سخت، نیمه سخت و نرم دارای درجه 1 می باشد؛ درحالی که زیرساخت های شبکه ارتباطات استان در برابر تهدیدات سخت و نیمه سخت، درجه ریسک 2 و در برابر تهدیدهای نرم دارای ریسک درجه 1 می باشد. همچنین در حوزه مراکز پشتیبان نیز در مقابل تهدیدات سخت، نیمه سخت و نرم در درجه ریسک 2 قرار می گیرند.