جایگاه و کارکرد اختلاف قراءات در تفسیر خسروی

علم قرایت یکی از مهمترین مبانی تفسیر قرآن کریم در تبیین و فهم مراد خداوند است و نقش بسیار مهمی در برداشت های تفسیری دارد. مفسران معاصر شیعه، با توجه به نظریه آیت الله معرفت، قرایت حفص از عاصم را مطابق قرایت الناس می دانند که شفاهی و نسل به نسل انتقال یافته تا به ما رسیده است؛ در نتیجه بیشتر مفسران معاصر تنها به ترجیح قرایت مشهور اکتفا کرده اند؛ اما در این میان، تعداد اندکی از تفاسیر پایبند به قرایت مشهور نبوده و گویا نظریه انطباق قرایت حفص از عاصم بر قرایت عامه ای که از صدر اسلام تاکنون نقل شده است، نپذیرفته اند؛ بنابراین قرایت غیر مشهور را در برخی موارد ترجیح داده اند. از جمله این تفاسیر، تفسیر خسروی می باشد. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی این مهم در این تفسیر پرداخته است. نتایج پژوهش بیانگر این است که جایگاه قراءات نزد خسروانی در سه محور فراوانی، خاستگاه و مصادر و در بخش کارکرد قراءات در سه بخش گسترش، تبیین و رفع ابهام از معنای آیه قابل ارزیابی است