مطالعه اثرات سالیسیلیک اسید و گابا بر خصوصیات فیزیولوژیکی نشاء و عملکرد گوجه فرنگی رقم ’سیران‘ (Lycopersicum esculentum cv. Seyran)

به منظور بررسی اثر سالیسیلیک اسید و گاما آمینوبوتیریک اسید بر خصوصیات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی نشاء گوجه فرنگی رقم ’سیران‘ آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام گرفت. در این پژوهش گاما آمینوبوتیریک اسید (گابا) به عنوان عامل اول با سه سطح (صفر، 5 و 10 میلی گرم در لیتر) و اسید سالیسیلیک به عنوان عامل دوم با سه سطح (صفر، 5/0 و 5/1 میلی مولار) به صورت محلول پاشی برگی مورد استفاده قرار گرفتند و صفاتی نظیر؛ قطر ساقه نشاء، نشت یونی، محتوای نسبی آب، کلروفیل کل، عملکرد، هدایت روزنه ای، نرخ فتوسنتز خالص، کاتالاز، پراکسیداز، پرولین و مالون دی آلدیید اندازه گیری شدند. گابای 10 میلی گرم در لیتر در ترکیب با سالیسیلیک اسید 5/1 میلی مولار سبب افزایش قطر ساقه نشاء، محتوای نسبی آب، نرخ فتوسنتز خالص، میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز شد. هم چنین این تیمار سبب کاهش سه برابری نشت یونی در مقایسه با شاهد گردید. هم چنین گابای 10 میلی گرم در لیتر به همراه دو غلظت کاربردی سالیسیلیک اسید در این پژوهش (5/0 و 5/1 میلی مولار)، میزان کلروفیل کل و عملکرد را تا حدود دو برابر نمونه های شاهد افزایش داد. هدایت روزنه ای نیز در غلظت 5/1 میلی مولار سالیسیلیک اسید در تمام سطوح پیشنهادی گابا در بهترین میزان بود. بالاترین مقدار تجمع پرولین در تیمار 10 میلی گرم در لیتر گابا در تمامی غلظت های کاربردی سالیسیلیک اسید رخ داد. مجموع نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که در اغلب صفات کاربرد غلظت 10 میلی گرم در لیتر گاما آمینوبوتیریک اسید (گابا) و 5/1 میلی مولار سالیسیلیک اسید در بهبود صفات مورفولوژی، فیزیولوژی و بیوشیمیایی موجود در نشاء گوجه فرنگی موثرتر واقع شد.