کارایی روش های مختلف کنترل کرم ساقه خوار نواری برنج Chilo suppressalis (Lepidoptera: Grambidae) در شرایط تنش آبی در شالیزار

کنترل کرم ساقه خوارنواری برنج در شالیزار نیازمند بهره گیری از تمام اجزای مدیریت تلفیقی آفات است. اجرای این شیوه ها در صورتی موثر است که مزرعه در شرایط طبیعی به لحاظ منابع آب قرار داشته باشد، اما در صورت بروز تنش خشکی، کدام یک از روش های مبارزه برای کنترل آفت موثرتر خواهند بود؟ برای پاسخ به این پرسش، پژوهش حاضر در موسسسه تحقیقات برنج کشور (رشت) طی سال های 1398 و 1399 ا نجام شد. در این پژوهش روش های مختلف آبیاری به عنوان عامل اصلی شامل غرقاب دائم (هر روزه) و آبیاری با فواصل 5 ، 10 و 15 روز و عامل فرعی روش های مختلف کنترل شامل،گرانولپاشی با  دیازینون G10%، محلولپاشی با  مایع فیپرونیل SC5%، کنترل بیولوژیک (رهاسازی زنبور تریکو گراما + کاربرد فرمولاسیون تجارتی باکتری باسیل (Bacillus thuringiensis subsp. kurstaki) تلفیق روش ها (کنترل شیمیایی و کنترل بیولوژیک) و شاهد (فقط آب پاشی) بودند. نتایج این پژوهش نشان داد که کمترین خسارت آفت ساقه خوار نواری برنج در مرحله رویشی و زایشی گیاه برنج در تیمارهای آبیاری هر روزه و پنج روزه با استفاده تلفیقی از روش ها و همچنین روش گرانولپاشی در مزرعه آزمایشی بود. همچنین، نتایج بررسی ها طی دو سال آزمایش نشان داد که بیشترین عملکرد مربوط به آبیاری هر روزه و پنج روزه، مربوط به دو روش، تلفیقی از روش ها و بعد از آن روش گرانولپاشی بود. در آبیاری 10 و 15 روزه، بیشترین عملکرد در تیمارهای محلولپاشی و کنترل بیولوژیک مشاهده شد. بنا بر این براساس نتایج به دست آمده توصیه می شود در شرایط تنش آبی از کنترل بیولوژیک و محلولپاشی با یکی از حشره کش های مایع و مجاز برای کنترل آفت ساقه خوار استفاده شود.