بهینه سازی قابلیت دسترسی شبکه مخابرات نوری و اثرات آن درکاهش مسدودی خطوط ریلی

قابلیت دسترسی شبکه به معنای پایداری شبکه در شرایط عملیاتی و در زمان مشخص است؛ به عبارتی شبکه در زمان عملیات نباید خاموش شود و اگر خاموش شد، باید در زمان مشخص رفع خرابی شود. قابلیت دسترسی مجموعه ای از قابلیت اطمینان و قابلیت نگهداری شبکه یا سیستم است. شبکه های مخابرات نوری گسترده، برای انتقال ظرفیت بالایی ازداده های داخلی و یا بین المللی بصورت ترانزیت داده، استفاده می شوند، در قراردادهای انتقال ترافیک بین المللی تفاهم نامه های سطح کیفیت شبکه وجود دارد که در صورت پایین بودن سطح قابلیت دسترسی از سطوح مورد توافق و قابل قبول و یا خاموشی شبکه، صاحبان شبکه متحمل خسارت های سنگینی می شوند. همچنین در صنایع مختلف مانند صنعت ریلی، ساختارهای کنترل قطار بر بستر شبکه های مخابرات نوری قرار دارند و کاهش سطح دسترسی شبکه ممکن است منجر به مسدودی خطوط ریلی و سوانح غیر قابل جبرانی گردد، بنابراین سطح بالای قابلیت دسترسی منجر به پایداری شبکه و کاهش مسدودی خط می شود. در این مقاله علاوه بر مدل سازی افزایش سطح دسترسی شبکه انتقال نوری (نمونه موردی پیاده سازی شده شبکه انتقال مخابرات نوری منطقه هرمزگان راه آهن می باشد) و مشاهده نتایج آن در کاهش مسدودی خطوط ریلی، رفتار شبکه از طریق متد مونت کارلو پیش بینی و شبیه سازی می شود.