بررسی اثر اتساعی عصاره آبی الکلی گیاه بادرنجبویه بر عضله صاف نای موش های صحرایی و مکانیسم های احتمالی آن

بادرنجبویه گیاهی دارویی با خواص درمانی متعدد بوده که مطالعات پیشین اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی آن را به وجود ترکیبات فنولی مهم موجود در این گیاه مانند رزمارینیک اسید نسبت داده اند. در این مطالعه اثر اتساعی عصاره ی آبی-الکلی این گیاه بر عضله صاف نای موش های صحرایی و مکانیسم های احتمالی آن مورد بررسی قرار گرفت.

روش تحقیق: 

در این مطالعه تجربی، اثر اتساعی غلظت های تجمعی عصاره آبی-الکلی گیاه بادرنجبویه (µg/ml 50،100،200) درمقایسه با سالین (1 میلی لیتر نرمال سالین) به عنوان کنترل منفی و سه غلظت تجمعی تئوفیلین (mM 8/0، 4/0، 2/0) به عنوان کنترل مثبت روی عضله صاف نای جدا شده موش صحرایی در دو حالت غیر انکوبه و انکوبه با پروپرانولول (μM1)، آتروپین (μM1)، کلرفنیرامین (μM1(جهت بررسی نقش گیرنده های H1 هیستامین و بتا دو-آدرنرژیک (β2-Adrenergic) و موسکارینی مورد آزمایش قرار گرفت.

اثر اتساعی بر عضله صاف نای توسط همه غلظت های تئوفیلین و عصاره در بافت های غیر انکوبه در مقایسه با سالین به طور معنی داری افزایش یافت (001/0P< درتمامی موارد). علاوه بر این اثر اتساعی غلظت های متوسط و زیاد عصاره (µg/ml 100،200) ، مشابه اتساعی تئوفیلین بود و تفاوت معنی داری با آن مشاهده نشد. از طرفی اثر اتساعی، در بافت های انکوبه با کلرفنیرامین و آتروپین در مقایسه با بافت های غیر انکوبه عصاره، به طور معنی داری کاهش یافت (P<0.001).

اثر اتساعی عصاره آبی الکلی گیاه بادرنجبویه بر قطعه جدا شده نای احتمالا از طریق مهار گیرنده های موسکارینی و H1 هیستامینی عضله صاف نای ایجاد می شود و در تحریک گیرنده های بتا دو آدرنرژیک موثر نیست.