تاثیر یک دوره آموزش الگوی صحیح فعالیت های روزمره بر آگاهی آموزگاران و والدین و وضعیت ستون فقرات دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره آموزش الگوی صحیح فعالیتهای روزمره به آموزگاران و والدین برآگاهی آنها و وضعیت ستون فقرات دانش آموزان بود. نمونه آماری این تحقیق نیمه تجربی 100 نفر دانش آموز هشت تا ده سال، والدین و آموزگاران آنها بود که به سه گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. آگاهی توسط پرسشنامه و راستای ستون فقرات در قبل، پس و پیگیری شش ماهه ارزیابی شد. برنامه سه ماهه شامل شش جلسه 45 دقیقه ای بود. در تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش بر آگاهی و وضعیت ستون فقرات بین گروه ها تفاوت معنادار دارد. اما تفاتهای درون گروهی معنادار نبود. در متغیر آگاهی، تفاوت بین گروه کنترل با سه گروه دیگر معنادار بود (کنترل/ آموزگاران 0.01 =P، کنترل/ والدین 0.07 =P کنترل/ والدین-آموزگاران 0.00 =P) همچنین در سر به جلو و کایفوز گروه کنترل با گروه آموزگاران (p= 0.00 سر به جلو، کایفوز p= 0.00)، گروه والدین با گروه آموزگاران p= 0.00) سر به جلو، کایفوز p= 0.00)، و والدین- آموزگاران p= 0.02) سر به جلو، کایفوز p= 0.04)، و گروه آموزگاران با گروه والدین-آموزگاران (p= 0.05 سر به جلو، کایفوز p= 0.00)، تفاوت معنادار بود. در بررسی لوردوز آزمون تعقیبی نشان داد گروه کنترل علاوه برگروه آموزگاران (p=0.00) با گروه والدین (p=0.02) نیز تفاوت معنادار دارد. برنامه آموزشی بر سلامت ستون فقرات و آگاهی افراد اثر معنادار مثبت داشت که نشان از تاثیر آموزش بر پیشگیری میباشد. بنابراین جهت پیشگیری از ناراستایی های قامتی استفاده از برنامه آموزشی ممکن است موثر باشد.