تحلیل تعاملات کنش گران روایت زال و رودابه از منظر نظام های معنایی چهارگانه لاندوفسکی

گذر از نشانه‏ شناسی روایی کلاسیک ساختارگرا با دیدگاهی متن‏محور و معناهای تعینی به سمت نشانه‏ معناشناسی، درواقع گذر از کنش و برنامه ‏مداری به سمت تعامل است. در نشانه ‏شناسی کلاسیک ساختارگرا، معنا در جریان روایت صرفا از طریق کنش و برنامه ازپیش‏ تعیین ‏شده در جهت کسب ابژه ارزشی توسط کنشگر شکل می‏گیرد. اما در نشانه‏ معناشناسی، ‏معنا از طریق ایجاد رابطه حسی ادراکی با پدیده ‏ها شکل می‏گیرد و از طریق تعامل با دیگری یا هم‏سوژه ادراک می‏شود. چنین معنایی صرفا با نظام‏های معنایی نشانه ‏شناسی روایی کلاسیک یعنی نظام معنایی کنشی و مجاب‏سازی قابل بررسی نیست. لذا اریک لاندوفسکی نظام‏های معنایی تطبیق و تصادف، را به عنوان مکمل دو نظام قبل مطرح کرد. پژوهش حاضر به شرح وتحلیل تعاملات بین شخصیت‏های داستان زال و رودابه در قالب این چهار نظام معنایی می‏پردازد. مسئله پژوهش این است که چه عکس ‏العمل‏ها و کنش‏هایی نشان از پای بندی کنشگران به نظام‏های معنایی لاندوفسکی دارد. مشخص شد که در مواجهه کنشگران با چالش‏های ایجادشده در متن روایت، برخی از شخصیت های در ابتدا از یک نظام معنایی خاص تبعیت می کنند، اما در میانه روایت به‏ سمت استفاده از دیگر نظام‏ها متمایل می‏شوند. اما برخی دیگر، همچنان پای بند به یک نظام معنایی باقی می مانند. دیگر یافته جدید در بررسی کنش‏ها و تعاملات شخصیت‏های این روایت، ترسیم گذر از نظام روایی کلاسیک مبتنی بر کنش و برنامه به سمت نشانه‏ معناشناسی مبتنی بر تعامل است. به عبارتی دیگر، گذر از روایت کلاسیک به سمت روایت مدرن است که درنهایت هم‏آیی بین شخصیت‏های این روایت در جهت تحقق عشق پرچالش زال و رودابه را رقم می‏زند.