فعالیت بدنی قبل و حین دوره بحران کووید-19 و تاثیر آن بر سلامت روان و مشارکت اجتماعی

پژوهش حاضر با هدف بررسی فعالیت بدنی در قبل و حین دوره بحران کووید-19 و تاثیر آن بر سلامت روان و مشارکت اجتماعی انجام شد.

این پژوهش یک مطالعه توصیفی-تحلیلی بود که از طریق تحقیقات میدانی و کتابخانه ای انجام شد. جمعیت تحقیق شامل همه شهروندان کشور بود که با توجه به شرایط خاص جامعه و محدودیت های موجود در ترافیک و ارتباطات اجتماعی، از روش نمونه گیری خوشه ای از نقاط مختلف کشور و به صورت برخط (داوطلبان در پاسخ به پرسشنامه) استفاده شد. از سه پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی، ارزیابی سلامت روان دانشگاه پالرمو و ارزیابی مشارکت اجتماعی برای جمع آوری داده ها استفاده شد. از آلفای کرونباخ برای بررسی قابلیت اطمینان پرسشنامه ها استفاده شد.

تحلیل داده  ها نشان داد میزان فعالیت  بدنی (سبک، متوسط و شدید) در دوران کرونا در مقایسه با دوره قبل از آن کاهش یافته است. همچنین از نظر سلامت روان، فعالیت بدنی در دوران کرونا، بر سلامت عمومی و سرزندگی، تاثیر مثبت و معنی دار؛ و بر افسردگی و اضطراب تاثیر منفی و معنی  داری داشت. در نهایت، تاثیر فعالیت  بدنی در این دوران بر مشارکت اجتماعی مثبت و معنی  دار بود.

به رغم کاهش فعالیت بدنی در دوران کرونا می  توان بیان کرد که مقدار فعالیت بدنی کاهش یافته نیز می  تواند مزایای روان شناختی و اجتماعی خود را آشکار کند و ضمن کاهش اثرات منفی قرنطینه و رعایت دستورالعمل ها از آسیب پذیری روانی- اجتماعی جلوگیری کند و سبب نیک زیستی فردی و اجتماعی شود.