بررسی ارتباط بین درک ریسک صدا و میزان افت شنوایی شغلی: نقش میانجی ویژگی شخصیتی

افت شنوایی شغلی عمدتا در مواجهه با سطوح بالای صدا ایجاد می شود و عوامل فردی و محیطی زیادی در ایجاد آن نقش دارند. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین نقش میانجی ویژگی شخصیتی در ارتباط بین درک ریسک صدا و میزان افت شنوایی شغلی انجام شد.

مطالعه ی توصیفی و مقطعی حاضر بر روی 200 نفر از شاغلان در معرض صدای بالای 85 دسی بل در یکی از صنایع تولیدی صورت گرفت. از پرسش نامه ی درک ریسک برای سنجش درک ریسک و از پرسش نامه ی شخصیتی هگزاکو (HEXACO) برای سنجش ویژگی شخصیتی و از دستگاه ادیومتری مدل MEVOX-SA900 برای سنجش میزان افت شنوایی بهره گرفته شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-25 و با محاسبه ی میانگین، انحراف معیار، ضریب هم بستگی پیرسون و مدل سازی ساختاری با استفاده از AMOS-24 انجام شد.

میانگین افت کلی شنوایی 61/8 دسی بل بود و 79 درصد از کارگران وضعیت شنوایی طبیعی داشتند. همچنین، میانگین نمره ی درک کلی ریسک کارگران 19/6±95/73 بود. ویژگی های شخصیتی هیجان پذیری و صداقت به ترتیب، بیشترین و کمترین سطوح را در بین ویژگی های شخصیتی نشان دادند. دو مولفه ی درک کلی ریسک شامل نگرش و درک ریسک و ویژگی شخصیتی هیجان پذیری هم بستگی مثبت و معنی داری را با افت شنوایی نشان دادند. ویژگی شخصیتی با درک ریسک هم بستگی معنی داری نداشت.

درک بالاتری از ریسک لزوما به معنای افت شنوایی کمتر نیست؛ ازاین رو، در طرح ریزی برنامه های حفاظت شنوایی متغیرهای دیگری همچون ویژگی های شخصیتی کارگران نیز باید لحاظ شود.