تبیین جامعه آرمانی در آراء و اندیشه های امام علی(ع) از منظر نهج البلاغه با تاکید بر روش جستاری اسپریگنز

تصور برپایی جامعه آرمانی از دیر باز مورد توجه تعداد زیادی از اندیشمندان از جمله اندیشمندان حوزه فلسفه سیاسی بوده است. به همین دلیل، هر یک از آن ها با توجه به جهان بینی و ایدئولوژی خود تصویری متفاوت از جامعه آرمانی را ارائه داده اند. احکام و آموزه های اسلام قابلیت تحقق جامعه آرمانی را داراست. ایجاد جامعه ای که به سعادت و رستگاری افراد بشر منجر شود. نهج البلاغه به عنوان یکی از آموزه های حیات بخش اسلام که مجموعه ای از سخنان گوهربار امیرالمومنین علی(ع) است، دارای ظرفیت های بسیاری برای اداره جامعه است. هدف پژوهش حاضر تبیین جامعه مطلوب از دیدگاه امام علی(ع) از منظر نهج البلاغه بر اساس الگوی جستاری اسپریگنز است. در این راستا با جستجو و کنکاش در آراء و اندیشه های امام در متن نهج البلاغه تلاش شده است تا جامعه آرمانی مورد نظر ایشان را استخراج کرده و زوایا و ابعاد آن را بر اساس رویکرد تاریخی، مورد مداقه قرار دهیم. بر اساس الگوی جستاری اسپریگنز، پژوهش حاضر در چهار محور بحران شناسی، علت شناسی، آرمان شناسی و راهکار شناسی تدوین شده است. در این راستا ابتدا باید به تبیین شرایط سیاسی و اجتماعی دوران خلافت خلفا سه گانه(ابوبکر، عمر و عثمان) قبل از خلافت امام پرداخت تا ابتدا بتوان بحران را شناسایی کرده و به سمت جامعه آرمانی پیش رفت. نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است  که جامعه آرمانی امام در نهج البلاغه، جامعه ای است که در راس آن امام معصوم قرار دارد که کارکرد اصلی ایشان اجرای سنت نبوی، اداره جامعه و نظام سیاسی بر محور عدالت است.  لذا مقاله پیش رو با رویکرد تبیینی- تاریخی با روش جمح آوری داده ها به صورت اسنادی و استفاده از متن نهج البلاغه در پی شناسایی طرح جامعه آرمانی از دیدگاه امام علی(ع) است.