بررسی همبستگی بین درک ریسک کووید-19 و اضطراب در بین کارگران صنایع تولیدی

درک ریسک افراد در یک موقعیت اورژانسی بر چگونگی رفتار آنها تاثیرگذار است. در زمان پاندمی یک بیماری مانند کووید-19، ترس از بیماری و عواقب آن، موجب می شود تا افراد با اضطراب درگیر شوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین درک ریسک کووید-19 و تجربه اضطراب ناشی از آن در بین کارگران صنایع تولیدی انجام شد.

مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر به صورت مقطعی در سال 1401 و در بین 545 نفر از کارگران صنایع تولیدی واقع در استان تهران، مازندران و خراسان شمالی انجام شد. جمع آوری اطلاعات با سه ابزار شامل پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی برای جمع آوری اطاعات فردی، مقیاس اضطراب بیماری کووید-19 (CDAS) و پرسشنامه درک ریسک و پیش بینی کننده های روانی بیماری کووید-19 انجام شد. تحلیل داده ها، با استفاده از آماره های توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی (همبستگی کانونی) در نرم افزار SPSS 25 انجام گردید.  

میانگین و انحراف معیار سن کارگران 58/7±98/35 سال، نمره درک ریسک و اضطراب به ترتیب 31/3±89/12 و 51/1±51/4 بود. ضریب همبستگی کانونی بین درک ریسک و اضطراب ناشی از بیماری کووید-19 در کانون اول برابر 734/0 و در کانون دوم برابر 229/0 و مقدار معنی داری متناظر با آن ها کوچک تر از 01/0 بدست آمد. علائم روانی (بار کانونی 725/0-) و علائم جسمانی (بار کانونی 421/0-) نقش معنی داری در پی بینی تغییرپذیری درک ریسک کووید-19 نشان دادند.

درک ریسک بیماری کووید-19 منجر به کاهش اضطراب ناشی از آن شد که این تاثیرگذاری بر علائم روانی به مراتب بیشتر از علائم جسمانی بود. بنابراین در هنگام بروز پاندمی هایی شبیه به بیماری کووید-19، انجام اقداماتی در راستای افزایش آگاهی و درک ریسک کارگران از عامل بیماری، می تواند در کنترل اضطراب موثر واقع گردد.