بررسی و تحلیل نگرش شهروندان نسبت به توسعه گردشگری شهری (نمونه موردی: کلانشهر تبریز)

نواحی شهری به علت آن که جاذبه های تاریخی و فرهنگی بسیاری دارند غالبا مقاصد گردشگری مهمی محسوب می شوند. صنعت گردشگری به عنوان صنعتی نوپا، به ویژه در سال های اخیر تاثیرات عمیقی بر وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بیشتر کشورهای جهان داشته است. مطالعات در زمینه اثرات گردشگری در دهه 1960، به اثرات مثبت گردشگری و در دهه 1970 به اثرات منفی آن پرداخته اند و در دهه 1980 به رویکردی متعادل تر و نظام مند تر روی آورده اند. گردشگری از بعد فرهنگی و اجتماعی، سبب تعامل فرهنگی با دنیای خارج، بین المللی شدن فرهنگ بومی، بهبود نظام های آموزشی و بهداشتی و خواهد شد اما با همه تاثیرات مفید خود در حیطه اجتماعی - فرهنگی، تاثیرات مخربی نیز داشته است. در این راستا این مقاله با هدف ارزیابی و شناخت اثرات توسعه گردشگری در کلان شهر تبریز به بررسی عوامل مذکور پرداخته است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی-تحلیلی است. مهمترین ابزار تحقیق پرسشنامه است که در میان ساکنین جامعه میزبان پخش و پرسشگری شده است. جهت تحلیل و ارزیابی نتایج نیز بر حسب نیاز از روش ها و مدل های آماری من جمله آزمون آلفای کرونباخ، کلومگروف-اسمیرنف و تی استیودنت استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد جامعه میزبان شهر تبریز درک مثبتی از اثرات توسعه گردشگری در این شهر ندارد که این امر به صورت غیر مستقیم بر مشارکت اجتماعی شهروندان و احساس پذیرش گردشگر توسط آنان را تاثیر منفی می گذارد.