اثر اگزوزوم های مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان خرگوش بر بیان ژن های کلاژن، اگریکان و فاکتور نکروز دهنده تومور- آلفا در سلول های نوکلئوس پولپوزوس

هدف: 

در مطالعه حاضر، تغییرات سطح بیان ژن­های کلاژن، اگریکان و فاکتور نکروز دهنده تومور- آلفا  در سلول­هایNP التهابی تیمار شده با اگزوزوم و اثربخشی اگزوزوم بر کاهش آپوپتوزیس سلول­هایNP ملتهب بررسی شد. 

مواد و روش ‏ها: 

اگزوزوم­ها با روش اولتراسانتریفیوژ جداسازی و با کمک میکروسکوپ الکترونی عبوری، میکروسکوپ نیروی اتمی و روش پراکندگی نور پویا شناسایی شدند. زیستایی سلول­ها با آزمون MTTو رنگ­آمیزی DAPI مورد بررسی قرار گرفت. سنجش بیان ژن­های کلاژن، اگریکان و TNF-α با روش Real-time PCR صورت گرفت. 

نتایج: 

MSC-Exo، وزیکول‌هایی با قطر 5/35 تا 100 نانومتر می­باشند. بر اساس آزمون MTT، میزان زیستایی سلول­های ملتهب تیمار شده با اگزوزوم تفاوت معناداری نسبت به گروه التهابی بدون تیمار داشت(05/0*P< در دوز 100 میکروگرم بر میلی­لیتر، 01/0**P< دوزهای 25 و 50 میکروگرم بر میلی­لیتر). نتایج DAPI نشان­دهنده کاهش آپوپتوزیس در گروه تیمار شده با اگزوزوم بود. نتایج Real time PCR، افزایش بیان ژن­های کلاژن (05/0*P<) و اگریکان (001/0***P<) و کاهش بیان ژن TNF-α(01/0**P<) در سلول­های التهابی تیمار شده با اگزوزوم را نشان داد. 

نتیجه‏ گیری: 

اگزوزوم­های مشتق از سلول­های بنیادی مزانشیمی می­توانند باعث افزایش بیان ژن­های کلاژن و اگریکان و کاهش بیان ژن TNF-α در سلول­های تیمار شده شوند و لذا ضرورت مطالعات کلینیکی کمردرد کاملا محسوس و پیشنهاد می­شود.