مروری بر پتانسیل کاربردی مهندسی بافت تولید مثل زنان

پیشرفت های اخیر در حوزه بیولوژی تولید مثل به واسطه مهندسی بافت کمک شایانی به مراقبت های بهداشتی و درمانی ناباروری کرده است. تحقیقات کنونی در زمینه مهندسی زیستی بافت های تناسلی زنان، امیدهای جدیدی را برای افرادی که از اختلالات مادرزادی و اکتسابی دستگاه تناسلی رنج می برند و همچنین دچار ناباروری هستند، ایجاد کرده است. 

هدف از این مطالعه، ارائه مرور کلی از مواد زیستی و استراتژی های استفاده شده در مهندسی بافت اندام ها / بافت های تولید مثلی زنان است.

در این مطالعه جست وجوی مقالات با استفاده از کلید واژه های  Infertility ،Tissue Engineering ،Female Reproductive Organs ،Vagina ،Uterus ،Ovary  و Follicle توسط دو پژوهشگر مسلط به روش جست وجوی علمی به طور مستقل در بانک های اطلاعاتی ساینس دایرکت، اسکوپوس، پاب مد، وب آوساینس و گوگل اسکالر انجام شد و در نهایت، 82 مقاله انتخاب و بررسی شد.

مهندسی بافت با استفاده از مواد زیستی، سلول های بنیادی و فاکتورهای مولکولی برای ساخت رحم مصنوعی، بازسازی واژن، رشد و بلوغ فولیکول های تخمدان در شرایط آزمایشگاهی علاوه بر فراهم کردن بستری برای مطالعات علوم پایه در این زمینه، راهکارهای کاربردی و درمانی برای اختلالات اندام های تولید مثلی زنان و ناباروری ارائه کرده است. 

عملکردهای فیزیولوژیک دستگاه تناسلی زنان می تواند تحت تاثیر اختلالات اکتسابی و نقایص مادرزادی قرار گیرد که منجر به ناباروری می شود. رویکردهای مهندسی بافت به عنوان راهکارهای درمانی عملکردی، از طریق استفاده از مواد زیستی، سلول ها و فاکتورهای رشد کمک زیادی به این حوزه کرده است؛ بنابراین درمان های مبتنی بر مهندسی بافت می تواند روزنه امیدی در بیماران مبتلا به این اختلالات باز کند.