ساخت، بررسی خصوصیات فیزیکوشیمیایی و مطالعات پایداری فرمولاسیون ژل آزلائیک اسید

آکنه روزاسه یک بیماری التهابی پوستی است که توسط برخی باکتری ها ایجاد می شود. آزلائیک اسید به دلیل فعالیت ضد میکروبی می تواند در بیماری های پوستی، از جمله آکنه روزاسه استفاده شود.

هدف از این مطالعه، تهیه، ارزیابی خصوصیات فیزیکوشیمیایی و پایداری مقدماتی ژل آزلائیک اسید 15 درصد است.

برای تهیه ژل آزلائیک اسید ابتدا محلول آبی حاوی اتیلن دی آمین تترا استیک اسید و بنزوئیک اسید تهیه شد. سپس مخلوطی همگن حاوی پلیسوربات 80 و تری گلیسیرید در دمای 50 درجه سانتی گراد به مخلوط اول اضافه شد. پروپیلن گلیکول، لسیتین و کربومر P940 به مخلوط فوق افزوده و ژل تشکیل شد. سپس محلول آزلائیک اسید در پروپیلن گلیکول به ژل افزوده شد. در نهایت، فرمولاسیون ژل 15 دقیقه هموژنایز شد.

در روز ساخت، تمام فرمولاسیون های با ظاهر مناسب و میزان آزلائیک اسید حدود 15 درصد بودند. در مطالعه مقدماتی پایداری 3 ماهه، میزان آزلائیک اسید در فرمولاسیون 5(F5) (ساخته شده با هموژنایزر) بیشتر از 99 درصد محتوای دارو شد، البته این فرمولاسیون تفاوت معناداری با سایر فرمولاسیون ها نداشت. میزان آزاد سازی دارو از F5، در ساعت اول حدود 30 درصد و پس از 2 ساعت 50 درصد شد.

فرمولاسیون های ساخته شده از نظر pH، ویسکوزیته و محتوای دارو مناسب بودند. با توجه به شرایط مشابه نگهداری فرمولاسیون ها در طی 3 ماه، در F5 بیشترین میزان همگن بودن آزلائیک اسید و کمترین مقدار انحراف معیار مشاهده شد که نشان دهنده اهمیت استفاده از هموژنایزر در فرایند ساخت ژل است. همچنین استفاده از پروپیلن گلیکول 18 درصد وزنی / وزنی ، علاوه بر نقش کمک حلالی می تواند سبب افزایش میزان رهش آزلائیک اسید شود.