اثر مدیریت دانش بر توانمندسازی و خودکارآمدی معلمان تربیت بدنی، نقش میانجی جو اخلاقی

هدف این پژوهش بررسی اثر مدیریت دانش بر توانمندسازی و خودکارآمدی معلمان تربیت بدنی، نقش میانجی جواخلاقی بود. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش، تمامی معلمان تربیت‎ بدنی استان اصفهان (1497N:) بودند؛ که بر اساس جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه 320 نفر به صورت تصادفی در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد مدیریت دانش نیومن و کنراد (1999)، پرسشنامه استاندارد توانمندسازی کارکنان اسپریتزر (1995)، پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی معلمان اسچان- موران و وولفوک (2001) و پرسشنامه استاندارد جو اخلاقی ویکتور و کولن (1988) استفاده شد، که روایی محتوایی و صوری پرسشنامه ها توسط صاحب نظران (12 نفر)، تائید شدند. همچنین پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (823/0) و پایایی ترکیبی محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی برازش مدل از مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزارهای PLS3-SPSS24 استفاده شده است. نتایج نشان داد که اثر مدیریت دانش بر توانمندسازی (172/0) و خودکارآمدی (283/0) معلمان تربیت بدنی معنی دار بود، اما اثر آن بر جو اخلاقی (058/0) معلمان معنی دار نشد. همچنین اثر جواخلاقی بر توانمندسازی (410/0) و خودکارآمدی (267/0) معلمان تربیت بدنی معنی دار بود. در نهایت مدیریت دانش بر توانمندسازی (023/0) و خودکارآمدی (158/0) معلمان تربیت بدنی با میانجی گری جو اخلاقی اثر معنی داری نداشت. به صورت کلی بر اساس مدل، می توان گفت با اجرا و بهبود اقدامات مدیریت دانش که بی شک منجر به تمایل معلمان مبنی بر دانش محور شدن خواهد شد، می توان تمایل آن ها نسبت به افزایش روحیه توانمندسازی و خودکارآمدی را ارتقاء داد.