اثرات سیلیمارین بر ضایعات ناشی از سم هگزافلومورون در کلیه موش صحرایی

هگزافلومورون، یک حشره کش بنزوئیل فنیل اوره، دارای اثر نفروتوکسیک در پستانداران است. امروزه استفاده از آنتی اکسیدان های گیاهی برای بهبود و پیشگیری مسمومیت با حشره کش ها بسیار گسترش پیدا کرده است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی تاثیرات سیلیمارین، به عنوان آنتی اکسیدان گیاهی، در بهبود ضایعات ناشی از هگزافلومورون در کلیه موش صحرایی می باشد.

در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند؛ گروه شاهد، گروه دریافت کننده سیلیمارین (mg/kg 200)، گروه درمانی 1 (هگزافلومورون با دوز mg/kg 22 و سیلیمارین با دز  mg/kg100)، گروه درمانی 2 (هگزا فلومورون با دوز mg/kg 22 و سیلیمارین با دوز mg/kg 200) و گروه دریافت کننده هگزافلومورون (با دوز mg/kg 22). مدت گاواژ 28 روز بود. بعد از اتمام دوره گاواژ، از موش ها خونگیری شد و به منظور اخذ نمونه بافتی کلیه، مرگ بدون درد به آنها القا گردید. بررسی هیستوپاتولوژیک از لحاظ وجود ضایعات به صورت کیفی انجام شد.

سیلیمارین غلظت اوره و کراتینین سرم افزایش یافته ناشی از هگزافلومورون را به طور معناداری کاهش داد (0/05>P). استفاده سیلیمارین تا حد زیادی از دژنرسانس واکوئولی و پرخونی ناشی از هگزافلومورون در کلیه جلوگیری کرد.

طبق یافته های حاضر، می‎توان نتیجه گرفت که سیلیمارین با دوز mg/kg 200، به عنوان آنتی اکسیدان گیاهی، قادر است به طور معناداری از تغییرات منفی ناشی از سم هگزافلومورن در کلیه جلوگیری کند.