بررسی اثربخشی داکسی سیکلین بر بهبود بیومارکرهای استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا به استروک ایسکمیک

 با توجه به نقش استرس اکسیداتیو در پاتوژنز استروک ایسکمیک، داروهای آنتی اکسیدانتی و ضدالتهابی می تواند درمانی بالقوه در این بیماران باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثربخشی داکسی سیکلین بر بهبود بیومارکرهای استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا به استروک ایسکمیک است.

 در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 48 بیمار مبتلا به استروک ایسکمیک مراجعه کننده به بیمارستان بعثت همدان در سال 1401 به طور تصادفی، به دو گروه مداخله (دریافت کننده ی داکسی سیکلین به میزان 100 میلی گرم در هر 12 ساعت) و دارونما تقسیم شدند. افراد به مدت یک هفته تحت تماس قرار گرفتند. در ادامه ی بررسی، قبل و پس از مداخله، سطح سرمی مالون دی آلدئید (MDA)، گلوتاتیون (GSH)، (TOS) Total Oxidant Status، Total Oxidative Capacity (TAC) ، پروتئین واکنشی)  (CRP  و سرعت رسوب گلبول قرمز (ESR) اندازه گیری شد.

 هر دو گروه مطالعه در 24 ساعت اول پس از استروک، از نظر همه ی بیومارکرها بررسی شدند. تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت (0/05>p). در هر دو گروه مطالعه، بیومارکرهای MDA و TOS پس از درمان کاهش پیدا کرد که این کاهش در گروه مداخله با تفاوت آماری معنی داری بیشتر بود.  TACو GSH در هر دو گروه افزایش پیدا کرد که این افزایش در گروه مداخله معنی دار بود. در هر دو گروه، سطح سرمی CRP و ESR کاهش پیدا کرد؛ اما تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد.

 اضافه کردن داکسی سیکلین به درمان استاندارد بیماران استروک ایسکمیک ممکن است بیومارکرهای استرس اکسیداتیو را کاهش دهد.