تاثیر کودهای زیستی و آلی برکارایی کاربرد نیتروژن، میزان فسفر و عملکرد پروتئین لوبیا سفید (Phaseolus vulgaris L.)

استفاده از کودهای زیستی و آلی به عنوان جایگزین های کودهای شیمیایی موجب افزایش کارآیی چرخه عناصر غذایی، بهبود و پایداری عملکرد کمی و کیفی دانه با حفظ بهره وری مناسب از منابع خاک و آب در کشاورزی پایدار می شود. این آزمایش به منظور بررسی تاثیر کاربرد تلفیقی کودهای آلی و زیستی بر کارایی زراعی نیتروژن و میزان فسفر لوبیا سفید (Phaseolus vulgaris L.) در شهر نیاسر از توابع شهرستان کاشان (استان اصفهان) آزمایشی در سال 1394 به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورها به ترتیب شامل چهار نوع کود آلی (شاهد، ورمی کمپوست، کود دامی، و کمپوست قارچ) و چهار نوع کود زیستی (شاهد، نیتروکسین، بارور-2، ترکیب نیتروکسین + بارور-2) بودند. نتایج نشان داد که استفاده از کود زیستی در قیاس با عدم کاربرد آن منجر به افزایش معنی دار صفات مورد ارزیابی شده است. به نحوی که کاربرد کود زیستی نیتروکسین بیشترین تاثیر را بر تمامی صفات داشت. با بررسی نتایج، بالاترین عملکرد پروتئین گیاه (2779 کیلوگرم بر هکتار) مربوط به تیمار کود زیستی نیتروکسین + شاهد آلی و کمترین مقدار آن (950 کیلوگرم بر هکتار) در عدم کاربرد کودهای آلی و زیستی به دست آمد. همچنین حداکثر و حداقل میزان فسفر (34/2 و 03/1 درصد) به ترتیب مربوط به نیتروکسین + کمپوست قارچ و بارور 2+ شاهد آلی بودند. بنابراین بیشترین میزان کارایی زراعی نیتروژن (53/11 کیلوگرم بر کیلوگرم) مربوط به شاهد + کود دامی و کمترین مقدار آن (0001/0 کیلوگرم بر کیلوگرم) مربوط به تیمار عدم کاربرد کودهای آلی و زیستی بود. با توجه به اینکه کاربرد همزمان کودهای زیستی (نیتروکسین + بارور-2) و کود دامی، از نظر شاخص برداشت دانه (35 درصد) برتر بود، بنابراین از اولویت بیشتری برخوردار بوده و قابل توصیه در منطقه است.