ابعاد و ویژگی های همکاری معنوی در پیاده روی اربعین

پیاده روی اربعین که ابررویدادی اجتماعی در جهان تشیع است، سرمایه ای بسیار بزرگ و الهام بخش برای پژوهشگران بوده، دربردارنده ظرفیت ها و الگوهای قابل بهره داری بسیاری در حیطه ها و ساحت های گوناگون اجتماعی است؛ از جمله اینکه، نوع همکاری شکل گرفته در آیین است که سبب می شود که اجتماعی میلیونی از خادم و زائر گرد هم آمده، مناسک زیارتی منحصر به فردی را با حداکثر کارایی و کمترین نقص به سرانجام برسانند. هدف این مقاله، بررسی و تحلیل بعدهای این همکاری معنوی و ویژگی های مولفه های گوناگون آن است. روش گردآوری داده در این پژوهش، مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته با موکب داران و خادمان ایرانی است. در مجموع 17 مصاحبه انجام شد و محتوای گفت وگوهای آنها با روش تحلیل مضمون و طی سه مرحله، کدگذاری، بررسی و تحلیل شد. در نهایت 4 مضمون اصلی (فضای ارتباط میان کنشگران، فضای حمایتگری از هم، فضای عمومی کنش و نظم اخلاقی کنش) و 21 مضمون فرعی به دست آمد که در قالب نقشه مضمونی ارائه و معرفی شد.