تاثیر 8 هفته تمرین هوازی بر متغیرهای منتخب بیومکانیک خون شریان فمورال دوطرفه مردان میانسال، متعاقب آنژیوپلاستی عروق کرونر

مقدمه و اهداف زندگی بی تحرک و غیرفعال سبب بروز بیماری های قلبی و عروقی ازجمله آترواسکلروز شده و با وجود مداخلات درمانی ازجمله آنژیوپلاستی بر روی بیماران، بروز تنگی مجدد محتمل است. برای پیشگیری و جلوگیری از تنگی مجدد شریان ها، تمرینات توانبخشی می تواند ازطریق اصلاح بیومکانیک جریان خون باعث بهبود عملکرد، ساختار عروق و جریان خون آن ها شود. هدف از انجام پژوهش، بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی بر متغیرهای منتخب بیومکانیک خون شریان فمورال دوطرفه مردان میانسال، 3 تا 7 روز پس از آنژیوپلاستی عروق کرونر بود.مواد و روش ها در این پژوهش نیمه آزمایشگاهی، آینده نگر و از نوع بنیادی و کاربردی با طرح پیش و پس آزمون و مدل تاثیر سنجی، 30 بیمار عروق کرونر قلب که تحت آنژیوپلاستی عروق کرونر قرارگرفته بودند با رده سنی 45 تا60 سال، از بین مراجعه کنندگان به کلینیک بازتوانی مرکز قلب تهران در 2 گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر)، به عنوان آزمودنی شرکت کردند. سرعت، فشار و شدت جریان خون سیستول و دیاستول، قبل و بعد از انجام تمرینات اندازه گیری شد. برنامه تمرین هوازی بر اساس دستورالعمل ACSM به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه و هر جلسه به مدت 40 دقیقه روی 3 وسیله تریدمیل، ارگومتر بازویی و دوچرخه کارسنج، برای هر بیمار انجام شد. گروه کنترل از بین افرادی انتخاب شد که تمایلی به انجام برنامه بازتوانی نداشتند و در طول مدت برنامه از آن ها خواسته شد که فعالیت ورزشی خاص نداشته باشند و فقط توصیه به 3 روز پیاده روی در هفته شد. برای مشخص کردن توزیع طبیعی داده ها از آزمون شاپیرو ویلک و از آزمون لون برای بررسی واریانس داده ها و همگن بودن داده های آزمودنی ها در گروه آزمایش و کنترل و جهت معناداری از آزمون های تحلیل کوواریانس، تی جفتی و ویل کاکسون در سطح 0/05 استفاده شد.یافته ها آزمودنی ها در گروه آزمایش و کنترل، کمی اضافه وزن داشتند و مساحت سطح بدن آزمودنی ها در گروه آزمایش تا حدودی بیشتر از گروه کنترل بود. در این آزمودنی ها، ضربان قلب استراحتی و فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در هر 2 گروه، در یک سطح بود، اما ضربان قلب بیشینه گروه کنترل کمتر از گروه آزمایش بود. نتایج پژوهش، نشان داد در تاثیر تمرین هوازی بر متغیرهای سرعت جریان خون، فشار خون و شدت جریان خون در فاز سیستول و دیاستول، بین گروه آزمایش و کنترل، تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری اثر تمرین بر روی گروه آزمایش، مورد تایید قرار نگرفت، این موضوع می تواند به علت سن بیماران و تغییرات ساختاری شریان ها با توجه به ماهیت آن ها (افزایش سختی رگ و کاهش خاصیت الاستیکی شریان ها به ویژه در شریان های محیطی) به واسطه بیماری های قلبی عروقی و همین طور تاثیر افزایش سن بر کارکرد خون و به تبع متغیرهای بیومکانیکی آن باشد. می توان نتیجه گرفت برای افزایش تاثیر تمرینات توان بخشی بر روی شریان های محیطی نسبت به شریان های مرکزی، شدت و مدت زمان تمرین بیشتری برای رسیدن به نتیجه مورد نظر نیاز است.