جایگاه نیروی نظامی ایران در زمان جنگ جهانی اول (1918-1914)

در زمان جنگ جهانی اول اوضاع داخلی ایران بسیار آشفته بود و از لحاظ سیاسی ، اقتصادی بی اندازه ناتوان به نظر می رسید. انگلیس امتیاز بهره برداری از منابع نفتی جنوب ایران خطوط تلگرافی، کشتی رانی در رود کارون و خلیج فارس را در دست داشت و سرمایه بریتانیایی به وسیله بانک شاهنشاهی تمام حیات مالی مملکت را کنترل می کرد. در جنوب ناامنی به حدی رسیده بود که سرانجام دولت بریتانیا بر آن شد تا از طریق کمک مالی به دولت ایران جهت سامان دهی نیروهای ژاندارمری تحت تعلیم افسران سوئدی امکان حمایت از اقدامات سازنده حکومت فارس را مورد بررسی قرار دهد.این پژوهش بر آن است تا با استفاده از روش تحلیلی توصیفی به بررسی جایگاه نیروی نظامی ایران در زمان جنگ جهانی اول بپردازد. دستاوردهای این پژوهش نشان می دهد که دولت بریتانیا در پی تشکیل یک مستعمره ی بزرگ از ایران تا عراق بوده و برای رسیدن به این هدف سعی در به کنترل در آوردن اوضاع نظامی ایران داشته است و نیروی نظامی ایران علی رغم اصلاحات نظامی که از دوره ی عباس میرزا شروع شده بود از انسجام و توان کافی برخوردار نبود.