تحلیل سبک شناختی عناصر کهن الگویی فرآیند فردیت یونگ در داستان های عامیانه

از رویکردهای ارتباطی میان ادبیات و روانشناسی، نقد کهن الگویی آثار ادبی است که با بررسی ها می توان به لایه های معنایی نهفته در محتوای آثار راه یافت. از آثار ادبی، داستان های عامیانه با توجه به دارا بودن بن مایه های اساطیری و محتوای اخلاقی تعلیمی، اهمیت بسزایی در آشکار ساختن محتویات ناخودآگاه دارند در این مقاله، با هدف بررسی سبک شناسی عناصرکهن الگویی و تاثیر آن در فرآیند فردیت، بیست داستان عامیانه از مجموعه «فرهنگ افسانه های مردم ایران»درویشیان و خندان مهآبادی در تکرارهای سبکی عناصر مختلف کهن الگویی، انواع کهن الگو و چگونگی فرآیند فردیت به صورت توصیفی تحلیلی بررسی شده است. کهن الگوی بنیادی داستان ها، کهن الگوی سایه می باشد. در فرآیند فردیت، شخصیت ها در مقابله با سایه به کمک دیگر کهن الگوها که مهمترین آن پیر خرد می باشد به کمال فردیت می رسند و در مواردی که کهن الگوی یاریگر ندارند و سازگاری کهن الگوها متعادل نیست، قهرمان شکست خورده است.