ساخت و رواسازی مقیاس اعتیاد به شبکه های رسانه ی اجتماعی در ایران (SMSAS-IR)

فقدان ابزاری برای اندازه گیری اعتیاد به رسانه های اجتماعی مانع توسعه بیشتر زمینه تحقیقاتی شده است چرا که ابزارهای معتبر کمی جهت سنجش این مهم وجود دارد علاوه بر این هیچ کدام نیز در زبان فارسی تایید نشده اند. هدف کلی مطالعه حاضر ساخت و رواسازی مقیاس شبکه های رسانه ای اجتماعی بود. در مطالعه حاضر از روش تحقیق ترکیبی و طرح آمیخته اکتشافی به عنوان راهبرد پژوهش استفاده شد؛ که روش پژوهش در بخش کیفی ، نظریه داده بنیاد با رویکرد سیستماتیک اشتراوس-کوربین و در بخش کمی از روش تحقیق همبستگی از نوع معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری در بخش کیفی شامل خانواده‏های مراجعه کننده به دادگاه خانواده استان تهران که 32 نفر به صورت هدفمند انتخاب و مورد مصاحبه قرار گرفته و در بخش کمی شامل خانواده های ساکن در استان تهران بود که در انتها 413 نفر به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. در تحلیل یافته ها 89 گویه استخراج و بعد از بررسی روایی صوری، روایی محتوایی و ساختار عاملی 45 گویه تایید شدند، در نهایت پرسشنامه ی ساخته شده شامل 7 عامل شد که در مجموع 64/65 درصد از واریانس را تبیین می کند (عامل اول 06/23 درصد، عامل دوم 12 درصد، عامل سوم 16/7 درصد، عامل چهارم 19/6 درصد، عامل پنجم 85/5 درصد، عامل ششم 46/5 درصد و عامل هفتم 20/5 درصد) که نشان دهنده روا بودن پرسشنامه است. نتایج نشان دادند که مقیاس ساخته شده می تواند برای ارزیابی اعتیاد به رسانه های اجتماعی در هر دو محیط بالینی و غیر بالینی مورد استفاده قرار گیرد، علاوه بر این این ابزار به بررسی متغیرهایی می پردازد که در مقیاس های معروف اعتیاد به پلتفورم های مجازی خاص بررسی نشده اند.