اثربخشی تمرین های ورزشی هوازی بر اضطراب کرونا و مهارت های ارتباطی بین فردی در زنان شاغل بهبودیافته از کووید 19

شیوع ویروس کرونا بحران شدیدی در سطح جهان ایجاد کرده است و مسئولان کشورهای گوناگون مجبور به وضع قانون هایی برای جلوگیری از گسترش آن شده اند که آسیب های روانشناختی و بین فردی بسیاری را نیز به دنبال داشته است. فعالیت بدنی به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار در بهبود شرایط جسمی و روانی افراد شناخته شده است؛ از این رو، هدف از انجام این پژوهش تبیین روانشناختی نقش ورزش هوازی بر اضطراب کرونا و مهارت های ارتباطی بین فردی در زنان شاغل  30 تا 40 ساله مبتلا به کووید 19 در شهر تهران بود.

طرح کلی این مطالعه با توجه به اهداف و ماهیت پژوهش یک طرح آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه گواه است. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش شامل زنان شاغل 30 تا 40 ساله شهر تهران در سال 1400 بود. نمونه پژوهش شامل 60 نفر از زنان شاغل 30 تا 40 ساله شهر تهران بود که با روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه از منطقه 2 تهران انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های اضطراب کرونا ویروس (علی پور و همکاران، 1398)، و مهارت های ارتباطی میان فردی (فترو، رودس، و هی 2010) استفاده شد.

بر اساس یافته ها میانگین گروه آزمایش در مولفه های مهارت های ارتباطی میان فردی (توسعه و حفظ ارتباط، همدلی، مهارت ارتباطی و حل تعارض) پس از اجرای ورزش هوازی به طور معناداری افزایش و میانگین نمره اضطراب کاسته شد.

نتایج حاصل بیانگر آن است که اجرای تمرین های ورزش هوازی یک روش مناسب برای کاهش اضطراب کرونا و بهبود مهارت های ارتباطی بین فردی زنان شاغل بهبودیافته از کرونا است.