بررسی تحولات زمان بندی ازدواج در ایران در سه دهه اخیر (1395-1365)

 ازدواج به همراه سازوکارهای تحقق و نظم و ترتیبات مرتبط با آن، یکی از مهمترین پدیده‏های اجتماعی، فرهنگی و زیستی است که هم متاثر از تحولات جامعه و هم تاثیرگذار بر آن است. با وجود تداوم نسبی در برخی ابعاد، نگرش ها و رفتارهای مرتبط به ازدواج در ایران، در چند دهه اخیر زمان بندی ازدواج تغییرات چشمگیری را تجربه کرده است. هدف این مقاله بررسی تحولات زمان بندی ازدواج در جامعه ایرانی در سه دهه اخیر است. روش تحقیق، تحلیل ثانویه داده های سرشماری سال های 1365 تا 1395می باشد. برای بررسی زمان بندی ازدواج از دو شاخص نسبت تجرد و ازدواج ویژه سنی اول استفاده شده است. یافته ها نشان داد که نسبت تجرد در سنین پایین (15-24 سال) در بین زنان کاهش یافته است اما در مقابل نسبت تجرد مردان در سنین آغازین ازدواج و تا قبل از 30 سالگی افزایش یافته است. همچنین نتایج نشان داد که تجرد طول عمر (تجرد قطعی) زنان و مردان افزایش یافته با این حال میزان تجرد قطعی برای زنان حدود دو برابر تجرد قطعی مردان است. اتخاذ سیاست هایی جهت رونق اقتصادی و ترغیب جوانان به ازدواج های بهنگام می تواند منجر به کاهش تجرد زنان و مردان شود.