نقش پلیس در حکمرانی شهری با محوریت اخلاق (مورد مطالعه: کلانشهر تبریز)

هدف این پژوهش بررسی نقش پلیس در حکمرانی شهری با محوریت اخلاق (نمونه کلان شهر تبریز) است. هر نظام سیاسی برای تداوم ثبات و امنیت پایدار خود نیازمند حکمرانی شایسته در ابعاد گوناگو ن است تا تعالی و رشد فردی و اجتماعی جامعه خود را سرعت بخشد.

روش پژوهش: 

روش به کار رفته در این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و از نوع پژوهش های کمی و پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش را دو طبقه مدیران انتظامی، معاونین، شهرداری ها، دانشگاه ها و بهزیستی تشکیل می دهند. نمونه پژوهش براساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و حجم نمونه با روش مورگان تعداد 162 نفر برآورد شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه پژوهش گرساخته است.

بر اساس مدل ضریب ویژگی، شاخص پایداری و امنیت با امتیاز 00/3 بالاترین کشش و انعطاف پذیری را با مقوله حکمرانی داشته است. بعد از آن شاخص پاسخ گویی است که با امتیاز 021/1 و رتبه دوم کشش و قدرت جذب حکمرانی را به خود اختصاص داده است. شاخص اخلاق محوری با امتیاز 422/0 در رتبه سوم تبیین حکمرانی قرار گرفته است که دارای تاثیر مثبت است. شاخص کارایی و اثربخشی با امتیاز 224/0 در رتبه چهارم قرار دارد.

نتایج نشان می دهد که از بین متغیرهای مرتبط با اخلاق محوری، بیش ترین میزان هم بستگی به ترتیب به متغیر مثبت نگری (بخشش و گذشت)، قدرشناسی، نظارت بر زیردستان و جذب حداکثری بوده است. بنابراین موثرترین راه در حکمرانی مطلوب شهری، تربیت نیروی انسانی با ویژگی های مردمی بودن، دینی و اعتقادی و اخلاقی بودن، اشرافی و مسرف نبودن، ظالم نبودن و مورد ظلم واقع نشدن می باشد. بنابراین پلیس می بایست اخلاق محوری و تربیت دینی و اسلامی را سرلوحه خود قرار دهد.