بررسی اخلاقی خودارجاعی پزشکان : یک مطالعه مروری

اصطلاح خودارجاعی پزشک، بدان معناست که پزشک، بیمار را به تسهیلاتی که خود در آن ها نفع مالی دارد، ارجاع دهد و به دو شکل در محل طبابت و خارج از محل طبابت صورت می گیرد. نوشتار حاضر، مطالعه ای مروری غیرنظام مند است که جنبه های اخلاقی خودارجاعی را بررسی می کند. درباره ی خودارجاعی، نظرات موافق و مخالف وجود دارد. موافقان معتقدند، این امر با ایجاد فضای رقابتی، موجب کاهش هزینه ها و افزایش میل به سرمایه گذاری در خدمات سلامت، خصوصا در مناطق محروم می شود؛ همچنین، هم برای پزشک و هم برای بیماران (از طریق کاهش هزینه ها) منافع مالی به دنبال دارد و موجب دسترسی راحت تر و باکیفیت تر بیماران به خدمات سلامت می شود؛ اما مخالفان خودارجاعی به استناد مطالعات متعدد انجام شده معتقدند، این پدیده به استفاده ی بیش ازحد و غیرضروری از خدمات مراقبت سلامت و در نتیجه افزایش هزینه ها، کاهش کیفیت خدمات ارائه شده و به مخاطره افتادن ایمنی و سلامتی بیمار منجر خواهد شد. در برخی کشورها، مثل ایالات متحده و جمهوری اسلامی ایران، راهنمای اخلاقی مبنی بر غیراخلاقی بودن خودارجاعی پزشکان یا لزوم آشکارسازی درباره ی آن و نیز مقررات برای مقابله با آن وجود دارد.