عوامل موثر بر تحقیق و توسعه و نقش مراکز تحقیقاتی با تاکید بر مقایسه موسسات ایران و دنیا

موسسات پژوهشی در آغاز قرن بیستم ظهور کردند. این موسسات کار خود را به طور مستقل و به دور از خدمات عمومی و نظارت دولتی انجام می دادند. مانند موسسه، راکفلر، موسسه کارنگی واشنگتن و موسسه مطالعات پیشرفته که در ایالت متحده پدید آمدند. تا سال 2006، بیش از 14000 مرکز پژوهشی در ایالات متحده وجود داشت. موسسه ملی سلامت در ایالات متحده، انجمن ماکس پلانک آلمان، موسسه بین المللی تحقیقات برنج  فیلیپین، آزمایشگاه بیولوژی مولکولی اروپا و موسسه ملی سرطان از موسسات پژوهشی در سطح جهانی هستند. تاریخچه مراکز تحقیقاتی در ایران به اوایل قرن بیستم بازمی گردد، زمانی که اولین انجمن های علمی در شهرهای بزرگی مانند تهران، اصفهان و شیراز تاسیس شدند .یکی از برجسته ترین مراکز تحقیقاتی ایران، موسسه تحقیقات علوم بنیادی است که در سال 1368 در تهران تاسیس شد. یکی دیگر از مراکز تحقیقاتی مهم در ایران موسسه ملی تحقیقات پزشکی است که در سال 1378 در تهران تاسیس شد. مراکز تحقیقات، سهم قابل توجهی در دانش علمی، پیشبرد نوآوری و مقابله با چالش های جهانی داشته اند و همچنان نقش مهمی در پیشبرد تحقیقات علمی و آموزش ایفا می کنند. این مراکز با انجام تحقیقات، ترویج آموزش علمی و انتشار دانش در میان دانشمندان به نوآوری کمک می کنند و به چالش های جهانی می پردازند. نقش و وظایف مراکز تحقیقاتی بسته به تمرکز و ماموریت آنها می تواند بسیار متفاوت باشد. برخی از مراکز تحقیقاتی به تحقیقات علمی پایه اختصاص دارند، درحالی که برخی دیگر بر تحقیقات کاربردی با کاربردهای عملی تمرکز دارند. بسیاری از مراکز تحقیقاتی وابسته به دانشگاه ها یا سایر موسسات دانشگاهی هستند، درحالی که برخی دیگر سازمان های مستقل هستند. وظایف مراکز تحقیقاتی ممکن است شامل انجام تحقیقات، انتشار دانش ازطریق نشریات و کنفرانس ها، ارائه آموزش و آموزش به محققان و دانشجویان، همکاری با صنعت و سایر سازمان ها و مشارکت در فرآیندهای سیاست گذاری و تصمیم گیری باشد. اهداف و مقاصد خاص یک مرکز تحقیقاتی به تمرکز و ماموریت آن و همچنین نیازها و اولویت های جامعه ای که به آن خدمت می کند بستگی دارد. بر آن هستیم مراکز تحقیقات ایران را از نظر شاخص های مالی، نیروی انسانی و عملکرد با سایر مراکز تحقیقاتی در سطح دنیا مقایسه کنیم.