بررسی شیوع استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به کلیندامایسین ناشی از مقاومت ماکرولیدی

  از آنجایی که روند میزان بروز عفونت های مختلف ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس در حال افزایش می باشد، استفاده از آنتی بیوتیک های موثر مانند کلیندامایسین برای درمان عفونت های سیستمیک و موضعی ناشی از این ارگانیسم های بیماریزا رو به گسترش است. ارگانیسم های مقاوم به آنتی بیوتیک در جوامع امروزی به دلیل استفاده نادرست از آنتی بیوتیک ها و درمان ناقص در حال ظهور و گسترش هستند و به چالشی جدی برای سیستم بهداشت و درمان کشورها حتی در کشورهای پیشرفته تبدیل شده اند. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی شیوع استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به کلیندامایسین ناشی از مقاومت به ماکرولیدها انجام شد.

  در این مطالعه توصیفی مقطعی، 117 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های بالینی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان جمع آوری شد و پس از آزمایش های تشخیصی، میکروبیولوژیکی، بیوشیمیایی و انتشار دیسک هویت آنها تایید شد. سپس داده های تست آنتی بیوگرام جمع آوری و با نرم افزار SPSS-20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که 47 درصد نمونه های جدا شده به اریترومایسین و 43 درصد به کلیندامایسین مقاوم بودند. شیوع ایزوله های دارای مقاومت به اریترومایسین و مقاومت القایی به کلیندامایسین تقریبا 38 درصد و مقاومت القایی کل به کلیندامایسین 12 درصد بود.

  نتایج این مطالعه نشان داد که آزمایش های آنتی بیوگرام برای شناسایی مقاومت القایی به کلیندامایسین و آگهی بخشی به پزشکان در مورد نحوه تجویز آنتی بیوتیک در درمان عفونت های ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس مورد نیاز است.