آیا عصر آنتیبیوتیک به تاریخ پیوسته است؟

در چند سال اخیر، مقاومت آنتی بیوتیکی به یکی از نگرانی های اصلی در جامعه پزشکی تبدیل شده است. پاتوژن ها عمدتا در برابر آنتی بیوتیک های رایج که در درمان عفونت های میکروبی استفاده می شوند، مقاومت کسب کرده اند. آنتی بیوتیک هایی که در درمان عفونت های شدید حیاتی هستند نیز از این قاعده مستثنی نیستند. این وضعیت فاجعه بار به دلیل استفاده غیرمسئولانه و گسترده از آنتی بیوتیک ها در درمان انسان و داروهای دامپزشکی، کشاورزی، آبزی پروری و دامپروری رخ داده است. از سوی دیگر، غیبت طولانی مدت معرفی آنتی بیوتیک جدید به بازار توسط صنعت داروسازی، این وضعیت را تشدید کرده است. در واقع، غول های صنعتی علاقه ای به توسعه فرمول بندی های جدید ندارند. یکی از بزرگترین دلایلی که صنایع داروسازی مجذوب توسعه ضد میکروبی نمی شوند این است که این فرآیند بسیار پرهزینه است. تعداد بسیار کمی از آنتی بیوتیک های جدید، که عمدتا نیمه مصنوعی یا کاملا مصنوعی هستند، توسط صنایع داروسازی در سه دهه اخیر تجاری سازی شده اند در حالی که نیاز به این بیوشیمیایی ها به شدت احساس می شود. در پاسخ به این شکست، محققان پزشکی به سمت جایگزین های ضد میکروبی دیگر، از جمله باکتریوفاژها، پپتیدهای کوتاه، باکتریوسین ها و گیاهان دارویی روی آورده اند. با این حال، اثربخشی سریع بالقوه آنتی بیوتیک های مرسوم ممکن است محققان را وادار کند تا نسبت به انجام تحقیقات بیشتر در مورد آنتی بیوتیک های میکروبی تجدید نظر کنند.