ارائه مدل مناسب خودرهبری اعضای هیات علمی با رویکرد اسلامی

با توجه به اهمیت خودرهبری در نظام های آموزشی به ویژه در نظام آموزش عالی، پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل مناسب خودرهبری اعضای هیات علمی با رویکرد اسلامی انجام شد.

این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش اعضای هیات علمی دانشگاه های دولتی، آزاد اسلامی و پیام نور شهر کرج در سال تحصیلی 01-1400 به تعداد 1120 نفر بودند که 300 نفر از آنها با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه محقق ساخته خودرهبری اعضای هیات علمی با رویکرد اسلامی (31 گویه ای) بود که روایی آن با نظر خبرگان تایید و پایایی آن مناسب ارزیابی شد. داده های پژوهش حاضر با روش های تحلیل عاملی اکتشافی و مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS-26 و Smart PLS-3 تحلیل شدند.

یافته ها نشان داد که مدل خودرهبری اعضای هیات علمی با رویکرد اسلامی دارای 8 عامل شناخت خود، خودانگیزشی، خودکنترلی، اثربخشی، هدف گذاری، اصلاح و تحول، اخلاق مداری و خودشکوفایی بود که بار عاملی و میانگین واریانس استخراج شده همه آنها بالاتر از 60/0 و پایایی همه آنها با روش های ترکیبی و آلفای کرونباخ بالاتر از 70/0 بود. دیگر یافته ها نشان داد که مدل خودرهبری اعضای هیات علمی با رویکرد اسلامی برازش مناسبی داشت و اثر خودرهبری اعضای هیات علمی بر هر 8 عامل شامل شناخت خود، خودانگیزشی، خودکنترلی، اثربخشی، هدف گذاری، اصلاح و تحول، اخلاق مداری و خودشکوفایی مثبت و معنادار بود (001/0>P).

یافته های این مطالعه حاکی از وجود هشت عامل موثر (شناخت خود، خودانگیزشی، خودکنترلی، اثربخشی، هدف گذاری، اصلاح و تحول، اخلاق مداری و خودشکوفایی) برای خودرهبری اعضای هیات علمی بود. بنابراین، برای ارتقای خودرهبری در آنان می توان زمینه را برای بهبود عامل های موثر شناسایی شده فراهم کرد.