مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار با اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنی سازی بر درمان افراد دارای اختلال شخصیت مرزی

با توجه به پیچیدگی و اهمیت اختلال شخصیت مرزی و نیز نرخ شیوع نسبتا بالای این اختلال در جامعه، این پژوهش با عنوان مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار با درمان مبتنی بر ذهنی سازی بر درمان افراد دارای اختلال شخصیت مرزی صورت گرفت.

روش این پژوهش نیمه آزمایشی و طرح مورد استفاده جهت بررسی فرضیه ها در این پژوهش طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه آزمایش و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را، کلیه افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی که در سال 1399 به دو مرکز مشاوره در منطقه یک شهر تهران مراجعه کرده بودند، تشکیل دادند. 45 نفر از مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی، با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند، سپس این افراد به روش همتاسازی در سه گروه 15 نفره (گروه آزمایش درمان هیجان مدار، گروه آزمایش درمان مبتنی بر ذهنی سازی و گروه کنترل) جای گرفتند. گروه های آزمایش هر یک 12 جلسه 120 دقیقه ای بصورت هفتگی تحت مداخله درمان هیجان مدار و درمان مبتنی بر ذهنی سازی قرار گرفتند و گروه کنترل، درمانی را دریافت نکرد. ابزار گرداوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامه شخصیت مرزی بود (لیشنرینگ، 1999) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با توجه به کمی بودن تحقیق با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تحلیل کوواریانس) صورت گرفت.

یافته ها نشان دادند که درمان هیجان مدار و درمان مبتنی بر ذهنی سازی بر درمان افراد دارای اختلال شخصیت مرزی موثر هستند. همچنین نتایج نشان داد که بین اثربخشی درمان هیجان مدار و درمان مبتنی بر ذهنی سازی بر درمان اختلال شخصیت مرزی تفاوت معناداری وجود دارد و اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنی سازی نسبت به درمان هیجان مدار در درمان اختلال شخصیت مرزی بیشتر است.

بر اساس یافته های این پژوهش هر دو روش مداخله در  بهبود علائم افراد دارای اختلال شخصیت مرزی تاثیرگذار بودند، با این حال تاثیر درمان مبتنی بر ذهنی سازی بر درمان افراد دارای اختلال شخصیت مرزی موثرتر از درمان هیجان مدار بود.