نقش واسطه گری چشم انداز زمان در رابطه بین آگاهی فراشناختی وخود ناتوان سازی تحصیلی

هدف پژوهش حاضر تبیین نقش واسطه گری چشم انداز زمان در رابطه بین آگاهی فراشناختی و خود ناتوان سازی تحصیلی بود.

روش پژوهش توصیفی همبستگی و جامعه ی پژوهش شامل 8946 نفردانش آموزان پسر متوسطه دوم مدارس دولتی شهرستان شهریاربودند. و حجم نمونه 378 نفر دانش آموز با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از بین 37 مدرسه ی دولتی بصورت تصادفی انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه ی آگاهی های فراشناختی اسکرا و دنیسون(1994)، پرسشنامه ی چشم انداز زمان زیمباردو(1994) و پرسشنامه ی خودناتوان سازی جونز و رودوالت(1990) بود.

فرضیه ها از طریق همبستگی و روش مدل یابی معادلات ساختاری مورد آزمون قرار گرفت ضرایب همبستگی نشان داد بین آگاهی فراشناختی و خودناتوان سازی رابطه ی معکوس وجود دارد. بین چشم انداز زمان و آگاهی های فراشناختی رابطه ی مستقیم وجود دارد. و بین چشم انداز زمان و خودناتوان سازی تحصیلی معکوس است. مدل ساختاری حاصل از  پژوهش حاکی از دو سویه بودن اثر چشم انداز زمان بر خود ناتوان سازی تحصیلی است. از یک سو چشم انداز زمان خودناتوان سازی تحصیلی را کاهش می دهد. و از طرفی از طریق افزایش آگاهی های فراشناختی خودناتوان سازی تحصیلی را کاهش می دهد. چشم انداز زمان در این مسیر، نقش میانجی را دارد.

بنابراین این مدل الگوی همگانی در یادگیری های آموزشی ومهارتی است پیشنهاد می شود در کارگاه ها یا مهارت-آموزی ها و جلسات مشاوره ای، به این متغیرها بیشتر توجه گردد.