تطبیق رضایت شغلی معلمان جوان آشنا و ناآشنا با نحوه تولید محتوای مجازی در آموزش در دوران بیماری کووید-19

با ارزش ترین سرمایه یک سازمان، نیروی انسانی آن است و از آن جا که بحران کنونی همه گیری بیماری ناشی از ویروس کرونا (کووید-19)، نظام های آموزشی در سرتاسر جهان را مجبور کرده است تا برای ارائه آموزش به دانش آموزان، کلیه آموزش ها در بستر فضای مجازی انجام شود که این عامل می تواند بر رضایت شغلی کارکنان موثر باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف کلی مقایسه رضایت شغلی معلمان جوان آشنا و ناآشنا با اصول تولید محتوای الکترونیکی در آموزش در دوران بیماری کووید-19 انجام شد.

روش تحقیق، کاربردی، توصیفی از نوع پس رویدادی یا علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری عبارت بود از کلیه معلمان جوان آشنا و ناآشنا با اصول تولید محتوای الکترونیکی در آموزش شهرستان ساری در سال تحصیلی 1400 - 1399 که به روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 100 نفر (آشنا: 50 نفر و ناآشنا: 50 نفر) به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری متغیرها، پرسشنامه  استاندارد رضایت شغلی گریکسون (1987)، بود که روایی محتوایی آن  با نظر متخصصان تایید شد. جهت تایید پایایی، محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه رضایت شغلی 81/0 بود. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونt  برای گروه های مستقل استفاده شد.

نتایج نشان داد میانگین نمرات رضایت شغلی در گروه معلمان آشنا (99/3) بیشتر از گروه معلمان ناآشنا (35/3) بود و نتایج آزمونt  مستقل نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه آشنا و ناآشنا با با اصول تولید محتوای الکترونیکی وجود دارد به عبارتی میزان رضایت شغلی معلمان آشنا با اصول تولید محتوای الکترونیکی در آموزش در دوران کرونا بیشتر از رضایت شغلی معلمان ناآشنا با اصول تولید محتوای الکترونیکی در آموزش در دوران کرونا است.

به طور کلی نتایج مطالعه نشان می دهد که بهره گیری از استاندارهای حرفه ای معلمان و کاربست تجارب کشورهای توسعه یافته و تشویق کارکنان در بروزآوری دانش تخصصی و مهارت های حرفه ای معلمان، می تواند بر رضایت شغلی آنان موثر واقع شود.