بررسی اثر تمرین مقاومتی - هوازی بر بیومارکرهای جذبی و بازجذبی بافت استخوانی در موش های نر کودک، بالغ و سالمند

تمرینات ورزشی احتمالا به عنوان یک مداخله غیردارویی برای بهبود سلامت استخوان در کودکان و سالمندان موثر باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین مقاومتی - هوازی بر بیومارکرهای RUX2، CTX،RANKL  و ALP در موش های با سنین مختلف بود.

درمطالعه تجربی حاضر، 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار از انستیتوپاستور ایران تهیه و بر اساس رده سنی در سه گروه؛ کودک (2هفته ای)، بالغ (6هفته ای) و سالمند (96هفته ای) قرارگرفتند. در هر رده سنی موش ها به صورت تصادفی در دو گروه تمرین (5(n= و کنترل)5(n= تقسیم شدند. 6 هفته تمرینات ترکیبی شامل سه جلسه تمرین هوازی و سه جلسه تمرین مقاومتی در هفته بود. برای اندازه گیری بیان ژن ها از روش PCR استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی و نرم افزارversion 16  SPSS استفاده شد و سطح معنی داری (0/05≥P) در نظر گرفته شد.

آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد که تمرین مقاومتی - هوازی بر متغیرهایRUX2 ، RANKL و ALP موش های صحرایی در رده های سنی مختلف اثر معنی داری دارد (0/05 > P)؛ اما این معنی داری در متغیر CTX مشاهده نشد (0/05 < P). از طرفی نتایج آزمون توکی RUX2 بین گروه های تمرین بالغ و تمرین سالمند (0/019=p) هم چنین بین گروه های کنترل سالمند و تمرین بالغ (0/002=p) تفاوت معنی داری داشت. درخصوص متغیر RANKL نشان داد که تنها بین گروه تمرین بالغ و کنترل سالمند تفاوت معنی دار وجود دارد (0/01= p).

تمرین مقاومتی - هوازی احتمالا سبب افزایش بیومارکرهای جذبی و بازجذبی از قبیل RUX2، RANKL و ALP موش های نر کودک، بالغ و سالمند می شود.