اثربخشی معنویت درمانی بر سرسختی روانشناختی و پریشانی روانشناختی دانش آموزان

توانایی یک فرد برای مقابله موفق با شرایط ناگوار و سالم ماندن است؛ بنابراین مطالعه حاضر باهدف اثربخشی معنویت درمانی بر سرسختی روانشناختی و پریشانی روانشناختی دانش آموزان انجام شد. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه نهم شهر تنکابن در سال تحصیلی 1402-1401 بودند که از بین آن ها 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه های سرسختی روانشناختی کیامرئی و همکاران (1377) و پریشانی روانشناختی کسلر و همکاران (2002) بودند. گروه آزمایش در 8 جلسه 60 دقیقه ای در مدت دو ماه آموزش مهارت های معنوی را دریافت نمودند، اما گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکردند و در لیست انتظار قرار گرفتند. جهت تحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره با نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد. نتایج نشان داد که معنویت درمانی بر سرسختی روانشناختی و پریشانی روانشناختی دانش آموزان تاثیر معناداری داشته است (01/0>P)؛ و منجر به بهبود بهزیستی روان شناختی و  کاهش پریشانی روان شناختی دانش آموزان شده است. بر اساس نتایج از معنویت درمانی می توان به عنوان یک روش کارآمد برای افزایش سرسختی روانشناختی و کاهش پریشانی روانشناختی دانش آموزان بهره جست.