چارچوب الزامات سلامت الکترونیک 2.0: رویکرد کیفی برای کشورهای در حال توسعه

اهمیت ارائه خدمات به صورت غیرحضوری ازیک طرف و ضریب نفوذ بالای رسانه اجتماعی در بین گروه های مختلف از طرف دیگر، ارائه خدمات مختلف به ویژه در حوزه سلامت و بهداشت بر بستر رسانه اجتماعی را ضروری ساخته است. براین اساس هدف پژوهش حاضر ارائه چهارچوبی جهت معرفی الزامات ارائه خدمات حوزه سلامت در بستر رسانه های اجتماعی (سلامت الکترونیک 2.0) در کشورهای درحال توسعه است.

روش پژوهش: 

پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و با استفاده از روش تحلیل تماتیک در بازه زمانی 5ماهه (بهمن ماه 1400 تا تیرماه 1401) انجام شد. داده های موردنیاز پژوهش، با استفاده از ابزار مصاحبه های نیمه ساختار یافته و از بین جامعه آماری شامل متخصصان فناوری اطلاعات و پژوهشگران حوزه سلامت الکترونیک بودند که بر اساس معیارهای سابقه پژوهش، سابقه علمی (تحصیلات دانشگاهی مرتبط) و داشتن سابقه ی تجربی در حوزه ی فناوری اطلاعات و سلامت الکترونیک انتخاب شدند. به گونه ای که حداقل دو معیار از سه معیار مطرح شده را دارا بودند. همچنین از روش نمونه گیری هدفمند با تعداد نمونه آماری 22 نفری جهت دسترسی داده های پژوهش بهره برده شد.

نتایج پژوهش نشان داد که الزامات ارائه خدمات سلامت در بستر رسانه اجتماعی (سلامت الکترونیک 2.0) برای کشورهای درحال توسعه شامل مواردی چون الزامات زیرساختی، سازمانی، محیطی و ارتباطی است.

با بهره مندی از چارچوب الزامات سلامت الکترونیک 2.0 (الزامات زیرساختی، سازمانی، محیطی و ارتباطی)، مسیر مدیریت و برنامه ریزی جهت استفاده از رسانه های اجتماعی در بخش سلامت برای کشورهای درحال توسعه هموار شده و با توسعه دسترسی خدمت گیرندگان، امکان ارائه خدمات حوزه سلامت فارغ از مرزهای زمانی و مکانی فراهم می شود.