تبیین اثر میانجی گری نقش راهبران آموزشی در ارتباط بین مسئولیت پذیری اجتماعی و عملکرد معلمان شهرستان سمیرم

عملکرد معلمان نقش مهمی در بهبود کیفیت نظام آموزش وپرورش دارد و مسئولیت پذیری اجتماعی می تواند بر آن اثر بگذارد. در نتیجه، پژوهش حاضر با هدف تبیین اثر میانجی گری نقش راهبران آموزشی در ارتباط بین مسئولیت پذیری اجتماعی و عملکرد معلمان انجام شد.

مطالعه حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش شناسی کمی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش کلیه معلمان شهرستان سمیرم در سال تحصیلی 1401-1400 به تعداد 878 نفر بودند. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان 267 نفر برآورد که این تعداد با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های راهبران آموزشی عابدی نیا و همکاران (1399)، مسئولیت پذیری اجتماعی اوبایسات (2017) و عملکرد شغلی پاترسون (1991) بود که روایی صوری آنها با نظر متخصصان تایید و پایایی آنها با روش آلفای کرونباخ به ترتیب 89/0، 92/0 و 73/0 بدست آمد. داده ها با روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS-22 تحلیل شدند.

یافته ها نشان داد که مسئولیت پذیری اجتماعی بر راهبران آموزشی و عملکرد معلمان و راهبران آموزشی بر عملکرد معلمان اثر مستقیم و معنادار داشت (001/0>P). همچنین، مسئولیت پذیری اجتماعی با میانجی گیری راهبران آموزشی بر عملکرد معلمان اثر غیرمستقیم و معنادار داشت (05/0>P).

با توجه به اثر میانجی راهبران آموزشی در ارتباط بین مسئولیت پذیری اجتماعی و عملکرد معلمان، پیشنهاد می شود که برای بهبود عملکرد معلمان و نظام آموزش وپرورش توجه بیشتری به مسئولیت پذیری اجتماعی و راهبران آموزشی شود و زمینه برای ارتقای آنها فراهم گردد.