اثربخشی آموزش زوج درمانی هیجان محور بر سواد عاطفی، سازگاری زوجین، دلزدگی زناشویی و تحمل پریشانی در زوجین مراجعه کننده به کلینیک های شهرستان گنبد

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش زوج درمانی هیجان محور بر سواد عاطفی، سازگاری زوجین، دلزدگی زناشویی و تحمل پریشانی در زوجین مراجعه کننده به کلینیک های شهرستان گنبد بود.

جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین مراجعه کننده به کلینیک های شهر گنبد در سال 1400- 1399 می باشد. جهت انتخاب نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. حجم نمونه برابر با 32 نفر در نظر گرفته شد که آزمودنی ها به طور تصادفی در دوگروه آزمایش (16 نفر) و گروه کنترل (16 نفر)  قرار گرفتند. در این طرح، مداخله درمانی آموزش غنی سازی روابط زناشویی طی نه جلسه به عنوان متغیر مستقل و متغیرهای سواد عاطفی، سازگاری زوجین، دلزدگی زناشویی و تحمل پریشانی به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شده است. ابزارهای گردآوری داده ها زیرمقیاس سواد عاطفی مقیاس کارکردهای روانشناختی خانواده ایرانی کیمیایی، مقیاس سازگاری زناشویی  اسپانیر (DAS)، مقیاس دلزدگی زناشویی پاینز و پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر بود.

نتایج نشان داد، زوج درمانی هیجان محور بر سواد عاطفی، سازگاری زوجین، دلزدگی زناشویی و تحمل پریشانی در زوجین مراجعه کننده به کلینیک اثربخش است (01/0<p)

تمرکز به موضوعات دلبستگی، زوج درمانی هیجان مدار را قادر ساخته تا نتایج مثبت مهمی را در زوج درمانی به دست آورد.