راحهالصدور راوندی از نگرگاه فواید ادبی آن

آنچه از قلم نجم الدین راوندی در تاریخ آل سلجوق بر جای مانده است، فارغ از نظرهای متفاوت و گاه متناقضی که درباره اش داده اند، به عنوان متنی دیرساله در تاریخ، که چونان دیگر رسائل تاریخی، در جنب منابع دیگری چون تذکره ها و کتاب های بلاغی، متضمن فواید ادبی است، شایای توجه است. چه نکاتی که گه گاه در این آثار، ازجمله در راحهالصدور و آیهالسرور (599 تا 603 ق) بیان شده است، بر ساحت هایی از گذشته ادبی ایران روشنایی هایی می افکند و این، به ویژه برای دیدن و مطالعه بهتر و بیشتر ساحت های کمتر دیده و بررسیده این گذشته ادبی، دست مایه ای ارجمند است. بنا بر نکات پیش گفته، می توان در راحهالصدور، در ساحت های نقد ادبی، تاریخ ادبیات، کیفیت ذوق ادبی عصر راوندی و قابلیت اشعار بازآورده شده در راحهالصدور در تصحیح دواوین شاعران، به آگاهی های مغتنمی دست یافت که در تحلیل مسائل بازبسته به ساحت های نام برده بی ارج و ارز نیست.تحلیل نظر سیداشرف غزنوی در ضرورت پرهیز شاعران تازه کار از مطالعه اشعار رودکی، عنصری، معزی و سنایی، جنس مواجهه راوندی با ارتباط دوسویه شاهان و شاعران، بدخوانی ها درباره شاعرانی چون شمس الدین احمد بن منوچهر شصت کله و اهمیت اطلاعات قابل استخراج از راحهالصدور درباره برخی دیگر از شاعران کمتر شناخته شده، بازخوانی آرای راوندی در نقد ادبی، خاصه دفاعش از مجیر بیلقانی در برابر اثیر اخسیکتی و... از موضوعاتی است که در پیوند با ساحت های مذکور پیش چشم قرار گرفته است.