مروری بر روش های ایجاد سندرم متابولیک در موش های صحرایی: راهنمای کاربردی ایجاد مدل با تجویز رژیم پرکربوهیدرات

سندرم متابولیک به مجموعه ای از عوامل خطر مرتبط با بیماری های قلبی عروقی و دیابت نوع 2؛ شامل پر فشاری خون، دیس لیپیدمی، افزایش گلوکز ناشتا و چاقی، که اغلب با هم اتفاق می افتند، گفته می شود. یکی از روش های متداول برای القاء مدل سندرم متابولیک در موش صحرایی، دستکاری رژیم غذایی است؛ که عادات غذایی ناسالم در جوامع انسانی را شبیه سازی می کند. هدف این مطالعه، ارائه راهنمای کاربردی برای ایجاد مدل سندرم متابولیک در موش صحرایی با تجویز رژیم غذایی پرکربوهیدرات است. مدل سندرم متابولیک القاء شده با تجویز رژیم غذایی پرکربوهیدرات یک روش ساده، رایج، سریع، عملی و اقتصادی است و برای ایجاد آن به تجهیزات خاصی نیاز نیست. در مدل سندرم متابولیک مبتنی بر تجویز رژیم غذایی پرکربوهیدرات عواملی نظیر نوع کربوهیدرات استفاده شده (فروکتوز یا ساکارز)، دوز و مدت زمان تجویز (5 هفته تا 48 هفته)، روش تجویز(آب آشامیدنی یا غذای جامد)، و اجزای لازم برای تایید مدل (چاقی، دیس لیپیدمی، پر فشاری خون، مقاومت به انسولین و افزایش گلوکز خون ناشتا) باید مورد توجه قرار بگیرند. با توجه به دستورالعمل مطالعه حاضر، تجویز ساکارز 30-20 درصد در آب آشامیدنی به مدت 15-10 هفته سبب ایجاد مدل سندرم متابولیک با فنوتیپ سطح سرمی بالا از تری گلیسرید، انسولین و گلوکز در حالت ناشتا و هم چنین مقاومت به انسولین در موش صحرایی می شود. اگر تجویز ساکارز 30-20 درصد در آب آشامیدنی حداقل برای 25 هفته (تا 40 هفته) ادامه داشته باشد، مدل سندرم متابولیک با فنوتیپ چاقی و پر فشاری خون در موش صحرایی بوجود می آید. برای پایش تغییرات بوجود آمده در فنوتیپ ها پیشنهاد می شود که اجزای لازم برای تایید مدل، با حالت پایه در همان موش و با موش های شاهد مقایسه گردد.