تحلیلی بر مقوله کشاورزی شهری و امکان پیاده سازی آن در کلان شهر تهران

با توجه به افزایش جمعیت شهرنشین جهان، نیاز به مواد غذایی بیش از پیش اهمیت یافته است. از این رو یکی از راهکارهای موثر در واکنش به افزایش جمعیت شهرنشینان به ویژه در کشورهای درحال توسعه، گسترش و ترویج کشاورزی شهری است. در واقع شهروندان جامعه می توانند از فضای اختصاص داده شده به کشاورزی شهری، نهایت بهره برداری را در قالب ظرفیت های زیست محیطی و اقتصادی ببرند. کشاورزان شهری از طریق مزارع شهری و تولید محلی خودمصرف، سوخت فسیلی مورد نیاز برای حمل ونقل، بسته بندی و فروش مواد غذایی را به میزان قابل توجهی کاهش می دهند. همچنین به دلیل نزدیکی به مصرف کنندگان، باعث گردش درآمد در سراسر یک منطقه می شود که این کار به سهم خود رشد اقتصادی را برای جامعه مورد نظر به همراه دارد. در این فضاها اغلب مردم با هدف تولید غذا، دورهم جمع می شوند و به فعالیت می پردازند، بنابراین توسعه مشارکت اجتماعی از دیگر مزایایی این پدیده است.لازم به ذکر است، کشاورزی شهری در کنار مزایای فوق، با موانع و چالش هایی نیز مواجه است. در واقع با مرور تجربه کشاورزی شهری در شهرهای مختلف دنیا به این نتیجه می رسیم که این پدیده باید توام با بسترسازی در حوزه های فضایی و اجتماعی و فرهنگی صورت گیرد و در غیر این صورت، توسعه و ترویج کشاورزی شهری قطعا با چالش هایی همراه است. در واقع برای دستیابی به منافع و مزایای کشاورزی شهری لازم است بر این چالش ها غلبه کرد. در واقع اگر می خواهیم کشاورزی شهری گسترده و کارآمدی داشته باشیم، نیاز به ایجاد قوانین و بسترهای لازمی از سوی حاکمیت داریم. در واقع باید هم زمان با توسعه و ترویج کشاورزی شهری، مقررات و قوانین شهرداری ها کاملا مشخص و صریح در این مورد تدوین شود و همچنین واحدهای تولید محصولات کشاورزی شهری به ثبت برسند تا قابل نظارت و بر اساس اصول محیط زیستی باشند.