مقدمه نحوی: آیا محتوای معنایی مشترک یک الزام است؟

آمادگی ساختاری به عنوان یک سیستم کارآمد در مطالعه  نمایه های ذهنی زبان  پیشنهاد شده است. با این حال، برای کشف مکانیسم های زیربنایی این سیستم به تحقیق نیاز است. این مطالعه تلاشی برای بررسی اینکه آیا جملاتی که محتوای معنایی مشترک ندارند، اما ساختار نحوی مشابهی دارند می توانند یکدیگر را پرایم کنند یا خیر بود. 90 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز در این مطالعه شرکت کردند و بر اساس عملکرد آزمون مهارت به دو گروه متوسط به بالا یا متوسط تقسیم شدند. هر دو گروه در مرحله پیش تست یک فیلم صامت را روایت کردند. در مرحله پرایمینگ، شرکت کنندگان با خواندن و امتیاز دهی به کتاب های حاوی تصاویری که جملاتی حاوی افعال حرکتی انها را دنبال میکرد بودند پرایم شدند. بلافاصله پس از آن،  یک فیلم صامت دیگر را روایت کردند. فرض بر این بود که اگر ساختارهای غیرمرتبط معنایی بتوانند همدیگر را پرایم کنند، همانطور که توسط برخی از یافته های گزارش شده پشتیبانی می شود، پرایم کردن شرکت کنندگان با افعال عبارتی حرکتی، استفاده از افعال عبارتی غیرحرکتی را در مرحله بعد پسا تست افزایش می دهد. با این حال، نویسندگان نتوانستند تفاوت معنی داری بین عملکرد شرکت کنندگان در مرحله قبل از تست و مرحله بعد از تست پیدا کنند. یافته ها از این ادعا حمایت می کنند که شباهت نحوی برای شروع پرایمینگ ساختاری کافی نیست و به نظر می رسد که معنایی مشترک مورد نیاز باشد. یافته ها با توجه به نقش های معنایی و معنای ترکیبی در مقابل غیرترکیبی توجیه می شوند.