اخلاق فردی و اجتماعی آخرت محور در شیعه و کاتولیک

یکی از مباحث انتقادی در حوزه الهیات، رابطه دین و اخلاق است. در بحث رابطه دین و اخلاق، رابطه اخروی یکی از مهمترین آنها به حساب می آید. اگر در ادیان، به ویژه ادیان ابراهیمی، الهیات نقطه تمایز آنها محسوب می شود، می توان اخلاق را نقطه مشترک همه این ادیان دانست. البته آموزه های اخلاقی در اسلام و مسیحیت نسبت به سایر ادیان برجسته تر است. وجه اشتراک یک مسلمان شیعه و یک مسیحی کاتولیک از یک سو مجموعه ای از آموزه های اخلاقی و از سوی دیگر اعتقاد به آموزه های دیگر از جمله آخرت است. همانطور که بین دین و اخلاق رابطه معناداری وجود دارد، بین اخلاق و آخرت نیز چنین رابطه ای قابل تصور است. وقتی این دو مقوله در کنار هم قرار می گیرند، یک رابطه متقابل تاثیرگذار دارند. زندگی پس از مرگ از چند جهت بر اخلاق تاثیر می گذارد. زندگی پس از مرگ در شیعه در واقع از بسیاری جهات با مسیحیت متفاوت است. با این حال، برخی چیزها بین آنها مشترک است، از جمله زنده شدن مردگان، قضاوت در اعمال و حساب. این ما را به اشتراکاتی در این دو دین در رابطه اخلاق و آخرت می رساند. در نهایت آنچه از تحقیق در این زمینه به دست آمده است این است که در هر دو دین، آخرت در سه حوزه معنابخشی، انگیزه بخشیدن و هدف بخشیدن بر اخلاق تاثیر می گذارد. این مقاله با روشی تحلیلی و تطبیقی به بررسی ابعاد مختلف این تاثیر می پردازد.