تاثیر مشاوره گروهی با رویکرد آدلری بر اضطراب وجودی و شفقت به خود در زنان نابارور

ناباروری یک رویداد منفی بسیار مهم در زندگی است که منجر به مشکلات روانی و تجربیات تنش زای هیجانی می شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر مشاوره گروهی با رویکرد آدلری بر اضطراب وجودی و شفقت به خود در زنان نابارور بود.

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروری شهرستان کنگاور در سال 1400 بود که از بین آنها تعداد 34 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (17 نفر) و کنترل (17 نفر) قرار گرفتند. برای گروه آزمایش، مشاوره گروهی با رویکرد آدلری در 11 جلسه 90 دقیقه ای در طول چهار هفته اجرا شد، در حالی که گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های اضطراب وجودی گود (1974) و شفقت به خود نف (2003)  بود که برای هر دو گروه، پیش از مداخله (یک روز پیش از شروع آموزش ها) و پس از مداخله (یک روز پس از اتمام جلسات آموزشی) تکمیل شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده های بدست آمده، از تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS-24 استفاده شد.

نتایج نشان داد که مشاوره گروهی با رویکرد آدلری بر ابعاد اضطراب وجودی یعنی بی هدف بودن کارها (39/76F= و 0/001> p)، بی ارزش بودن معنای زندگی (31/22 =F و 0/001> p)، عدم علاقه نسبت به انجام کارها (29/05 =F و 0/001> p)، عدم توانایی در متقاعد کردن دیگران (35/43= F و 0/001> p) و عدم احساس مسئولیت نسبت به دیگران (42/56F= و 0/001> p)، همچنین بر شفقت به خود (45/33 =Fو 0/001> p) تاثیر معنی داری داشت.

نتایج نشان داد که مشاوره گروهی با رویکرد آدلری به طور معناداری سبب بهبود شفقت به خود و کاهش اضطراب وجودی در زنان نابارور می شود، بنابراین استفاده از این مداخله برای زنان نابارور پیشنهاد می شود.