بررسی پاسخ آنتی بادی به دنبال تزریق واکسن سینوفارم در بیماران مبتلا به سرطان در سال 1400

کووید-19، یکی از بزرگ ترین عوامل بیماری زا بوده که عمدتا دستگاه تنفسی انسان را مورد هدف قرار می دهد. در بین اقدامات پیشگیریانه از ابتلا به کووید-19، واکسیناسیون تاثیر مهمی در پیشگیری از کووید-19 داشته است و از اجزای ضروری در پیشگیری می باشد. واکسن های مختلفی برای پیشگیری از کووید-19 ارائه شد که یکی از این واکسن ها سینوفارم بود که برای بیماران مبتلا به سرطان در ایران مورد استفاده قرار گرفت. لذا این مطالعه با هدف تعیین پاسخ آنتی بادی به دنبال تزریق واکسن سینوفارم در بیماران مبتلا به سرطان در سال 1400، انجام پذیرفت.

این مطالعه مقطعی، در سال 1400 بر روی 74 بیمار مبتلا به انواع سرطان ها در دو شهرستان آمل و ساری که دو دوز واکسن سینوفارم را دریافت کرده اند، انجام شد. افراد بعد از کسب رضایت آگاهانه در مطالعه شرکت کردند. از بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به مراکز واکسیناسیون خواسته شد 4 تا 6 هفته بعد از دوز دوم ر صورت تمایل جهت تعیین سطح آنتی بادی به آزمایشگاه مرجع مراجعه نمایند. برای بررسی ایمنی ایجاد شده 5 میلی لیتر نمونه خون محیطی در لوله های فاقد ماده ضد انعقاد در زمان 6-4 هفته پس از دریافت دوز دوم واکسن گرفته شد و سپس سرم از نمونه ها جدا و در دمای 20- نگهداری شد. سطح آنتی بادی های Neutralizing و Anti-RBD و Anti-Spike IgG ویروس SARS-CoV-2 توسط کیت الیزا شرکت پیشتاز طب اندازه گیری شد. حساسیت و اختصاصیت کیت های مورد استفاده برای آنتی بادی های Neutralizing به ترتیب 100 و 99 درصد برای Anti-RBD به ترتیب 98/4 و97/7درصد و برای Anti-Spike IgG به ترتیب 98/16 و 99/01 درصد می باشد. در نهایت طبق دستورالعمل کیت، مقادیر آنتی بادی خنثی کننده بیش تر مساوی Mg/ml 2/5جذب نوری بیش تر از 1/1 برای آنتی بادی RDB و مقادیر آنتی بادی ضد اسپایک بیش تر مساوی RU/ml 8 به عنوان مثبت در نظر گرفته شد.

میانگین سنی افراد مورد بررسی 7/11 ± 1/57 سال بود. از نظر توزیع جنسیتی 45 نفر (60/8 درصد) زن بودند. وضعیت آنتی بادی خنثی کننده در 41 نفر (55/4درصد) مثبت بود. ارتباط معنی داری بین وجود آنتی بادی خنثی کننده و جنسیت (0/811=P) و سن (0/443=P) مشاهده نگردید. آنتی بادی بر علیه آنتی ژنRDB  در 31 نفر (41/9درصد) مثبت بود. ارتباط معنی داری بین وجود آنتی بادی بر علیه آنتی ژن RDB با جنسیت (0/0910=P) و سن (0/336=P) مشاهده نگردید. آنتی بادی بر علیه آنتی ژن Spike ویروس در 20 نفر (27 درصد) مثبت بود. ارتباط معنی داری بین وجود آنتی بادی بر علیه آنتی ژن  Spikeو جنسیت مشاهده گردید (0/008=P) و نسبت زنانی که آنتی بادی بر علیه آنتی ژن Spike ویروس تولید کرده بودند، بیش تر از مردان بود ولی ارتباط معنی داری بین وجود آنتی بادی بر علیه آنتی ژن Spike و سن افراد مشاهده نگردید (0/336=P).

نتایج مطالعه حاضر نشان داد واکسیناسیون COVID-19 توسط سینوفارم در بیماران نقص ایمنی مانند بیماران سرطانی، می تواند پاسخ آنتی بادی را القا کند، هر چند که درصد آن بالا نمی باشد. هم چنین ارتباط معنی داری بین تولید آنتی بادی و سن مشاهده نگردید.