مقایسه نتایج حاصل از انواع روش های ترمیم عروقی در ترومای نافذ ناحیه ساعد

تروماهای عروقی ازجمله تروماهای مهمی است که اکثر آنها به علت عدم شناخت صحیح و به موقع منجر به عوارض قابل توجهی می شود با توجه به فراوانی آسیب های عروقی نافذ به خصوص در کشور ما و استان خوزستان و همچنین عوارض و مورتالیتی های ناشی از جراحات عروقی، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مداخله ی جراحی عروق بر بیماران با آسیب شریانی ترومای ساعد طراحی شد.

در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، کلیه بیماران ترومایی که با شک به آسیب های نافذ شریانی ساعد مراجعه کننده به بیمارستان گلستان اهواز از خرداد  1399تا بهمن 1401 از نظر پارامترهای سن، جنس، نوع تروما، محل تروما، نوع مداخله محل ترمیم شریان، یافته های آنژیوگرافیک و بالینی شامل شرایین آسیب دیده، نوع آسیب شریانی، وجود شکستگی و یا در رفتگی در مجاورت ضایعه عروقی و عوارض مداخلات جراحی مورد بررسی قرار گرفتند.

نتایج این مطالعه نشان داد که از بین بیماران ترومای نافذ نیازمند مداخله ی جراحی،4/90% مرد و تنها 6/9% زن بودند. میانگین سنی بیماران 32 سال بود و فراونترین ترومای نیازمند مداخله ی جراحی در این مطالعه، انجام ترمیم اولیه در زخم چاقو در شریان اولنار و کمترین انفجار بود. با توجه به نتایج به دست آمده بین میزان خونریزی، روزهای بستری و مدت زمان عمل با نوع تروما ارتباط آماری معنادار وجود داشت. بیشترین شریان درگیر اولنار با 7/50% و بیشترین نوع آسیب شریانی، قطع شریانی با خونریزی فعال 7/39% بود.

با توجه به نتایج مطالعه ی حاضر بیشترین آسیب در شریان اولنار و ناشی از تروما با اجسام تیز و برنده (چاقو) بوده است. بروز عوارض در جراحی ترمیم اولیه بیشتر از سایر انواع مداخلات جراحی بود و بین میزان خونریزی، روزهای بستری و مدت زمان عمل با نوع تروما ارتباط آماری معنادار وجود داشت.