اداره ترومبوزهای بطن چپ: روش های تشخیصی و درمانی: یک مقاله مروری

ترومبوز بطن چپ (Left ventricle thrombosis, LVT) یک عارضه بسیار جدی و تهدیدکننده حیات است که معمولا به دنبال سکته حاد قلبی همراه با بالارفتن قطعه ST (STEMI) که منجر به اختلال حرکت دیواره ای قابل توجه (RWMA) می شود، رخ می دهد. تشخیص، درمان و مدیریت آن چالش برانگیز بوده و بستگی به موارد مختلفی از جمله نوع ترومبوز، زمان انجام آنژیوپلاستی پرکوتانئوس کرونر (PCI) و بیماری زمینه ای دارد. روش تشخیصی ارجح آن تصویربرداری تشدید مغناطیسی قلبی عروقی (CMR) می باشد اما به صورت روتین اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک (TTE) مورد استفاده قرار می گیرد. شایان ذکر است که در صورت محرز نبودن تشخیص ترومبوز بطن چپ با اکو کاردیوگرافی معمول، از ماده ی حاجب برای ایجاد دقت (Resolution) بیشتر استفاده می شود. دو عارضه جدی ترومبوز بطن چپ سکته مغزی و آمبولی سیستمیک شریانی (SE) می باشد. در حال حاضر برای درمان ترومبوز بطن چپ از ترکیب آنتاگونیست ویتامین K (وارفارین) درکنار هپارین استفاده می شود. استفاده از آنتی کواگولانت های خوراکی با اثر مستقیم (DOAC) با اینکه نتایج بسیار خوبی به ارمغان آورده ولی به دلیل نبود کارآزمایی بالینی (Clinical Trial) وسیع برای ارزیابی آن، استفاده روتین از این دارو بحث برانگیز است و تنها در صورت عدم تحمل یا کنتراندیکاسیون های وارفارین، می توان از آنتی کواگولانت های خوراکی با اثر مستقیم، به عنوان جایگزین استفاده نمود. هدف این مطالعه مروری (Narrative review)، بررسی آخرین منابع در زمینه اداره ترومبوزهای بطن چپ و اتخاذ بهترین رویکرد برای این بیماران می باشد.